Аляксей Аляксеевіч (вялікі княжыч маскоўскі)

Аляксей Аляксеевіч (15 (25) лютага 1654, Масква — 17 (27) студзеня 1670, Масква) — другі сын вялікага князя маскоўскага Аляксея Міхайлавіча і царыцы Марыі Іллінічны Міласлаўскай, пасля памерлага ў маленстве іх першага сына Дзмітрыя. Спадчыннік маскоўскага стальца, суправіцель бацькі

Аляксей Аляксеевіч
Нараджэнне	15 (25) лютага 1654 Масква, Маскоўская дзяржава
Смерць	17 (27) студзеня 1670 (15 гадоў) Масква, Маскоўская дзяржава
Месца пахавання	Архангельскі сабор
Род	Раманавы
Бацька	Аляксей Міхайлавіч[1]
Маці	Марыя Ільінічна Міласлаўская[d][1]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сярод настаўнікаў царэвіча быў Сімяон Полацкі, які выкладаў Аляксею лацінскую і польскую мовы; вялікі княжыч вывучаў таксама славянскую граматыку, арыфметыку і філасофію. Для яго з-за межы выпісваліся кнігі і так званыя «дзіцячыя пацехі» (развівальныя цацкі). Вылучаўся, паводле сучаснікаў, вялікімі здольнасцямі да навучання, добрай памяццю і дапытлівасцю.

Калі вялікі князь Аляксей Міхайлавіч адсутнічаў у Маскве, у тым ліку падчас знаходжання ў дзейным войску, вялікі княжыч лічыўся часовым уладаром Маскоўскай дзяржавы; у гэты час афіцыйныя граматы выдаваліся ад яго імя.

Лічыўся кандыдатам на стальцы Рэчы Паспалітай; планаваўся яго шлюб з пляменніцай караля Яна II Казіміра, перамовы пра гэта вяліся праз баярына Мацвеева. Аляксей Аляксеевіч і асабіста выступіў перад пасламі Рэчы Паспалітай, якія адзначылі яго добрыя веды латыні і польскай.

Памёр раптоўна, не дажыў да шаснаццаці гадоў. Пахаваны ў Архангельскім саборы патрыярхам Іаасафам II і ўсходнімі патрыярхамі, якія тым часам былі ў Маскве.

Імя Аляксея Аляксеевіча стала сцягам паўстання Сцяпана Разіна; разінцы абвясцілі, што вялікі княжыч не памёр, а збег да іх ад інтрыг баяраў-здраднікаў. Прыхільнікі Разіна звалі княжыча «Нячай» («нечаканы») і ўжывалі гэта слова як баявы кліч. Былі таксама самазванцы, якія выдавалі сябе за Аляксея Аляксеевіча.

Пасля смерці Аляксея спадчыннікам стальца стаў наступны па старшынстве брат — Фёдар Аляксеевіч.