Андрэй Дзічэнка

рускі пісьменнік From Wikipedia, the free encyclopedia

Андрэй Дзічэнка
Remove ads

Андрэй Дзічэнка (нар. 17 лістапада 1988(1988-11-17), Калінінград) — беларускі рускамоўны пісьменнік, журналіст, рэдактар часопісу «Я».

Хуткія факты Андрэй Дзічэнка, Асабістыя звесткі ...
Remove ads

Біяграфія

Нарадзіўся 17 лістапада 1988 года ў Калінінградзе ў сям’і ваеннага [1].

У 1990-х гадах разам з сям’ёй пераехаў у Вілейку. Скончыў Вілейскую гімназію № 1 «Логас» (2006), гістарычны факультэт БДПУ імя Максіма Танка (2011). Працаваў журналістам у часопісе «Большой». З 2013 года — рэдактар беларускага часопіса «Я»[2]. У 2015 годзе працаваў намеснікам галоўнага рэдактара газеты «Знамя юности». Жыве і працуе ў Мінску[3].

Remove ads

Творчасць

Аўтар кніг «Минское небо» (2010), «Аномалии. Inferno» (2011), «Ты — меня» (2012), «Плиты и провалы» (2015), «Сонечны чалавек» (2016). Як рэдактар разам з журналістам Аляксеем Карамазавым склаў зборнік рускамоўнай беларускай прозы «Плот у топи»[4].

Апавяданні ў тым ліку на беларускай мове публікаваліся ў часопісах «Макулатура»[5], «Дзеяслоў» (№ 56, кастрычнік 2012), «Маладосць» (№ 8, жнівень 2012), «Верасень» (№ 7, 2013), «Неман» (№ 6, 2015), «Космопорт» (№ 1(14)[6], 2015), альманаху «Тэксты», газеце «Знамя Юности», а таксама ў расійскіх, амерыканскіх[7][8][9], ізраільскіх[10], нямецкіх[11], сербскіх[12] і азербайджанскіх[13] выданнях.

Як журналіст пісаў артыкулы, прысвечаныя беларускім ветэранам вайны ва В’етнаме[14], праблемам успрымання анкалогіі ў грамадстве[15], жанчын у войску[16], гамафобіі[17] і іншым.

Адзін з удзельнікаў супольнасці «Забей» і маладзёжнага грамадскага аб’яднання «Фаланстэр». У 29 год у Дзічэнкі быў дыягнаставаны рассеяны склероз, частка тэкстаў прысвечана гэтай тэме [18].

Remove ads

Прызнанне

  • У 2014 годзе апавяданне «Трёхсотый» увайшло ў шорт-ліст беларускага літаратурнага конкурсу «Первая глава»[19].
  • Амерыканскім часопісам «New Pop Lit» быў намінаваны на літаратурную прэмію «Pushcart Prize» у 2015 годзе[20].
  • У 2015 і 2016 годзе стаў двойчы лаўрэатам літаратурнага конкурсу «Мост дружбы»[21][22] і быў ўдастоены спецыяльнай намінацыі па выніках літаратурнага конкурсу імя Уладзіміра Карпенкі[23].
  • П’еса пісьменніка «Томми пошёл в атаку», прысвечаная араба-ізраільскаму канфлікту, атрымала дыплом у міжнародным драматургічным конкурсе «Литодрама» (намінацыя «Сучасная прастора»)[24].
  • Апавяданне Дзічэнкі «Кантакт» заняло першае месца ў літаратурным конкурсе газеты «Звязда» па выніках 2016 года.[25].
  • Кніга «Сонечны чалавек» увайшла у шорт-ліст прэміі «Дэбют» імя Максіма Багдановіча і ў лонг-ліст прэміі імя Ежы Гедройца ў 2017 годзе.[26].
  • Творы Дзічэнкі ўваходзяць у абавязковую праграму на курсе літаратуры Усходняй Еўропы ў амерыканскім Swarthmore College[27].
  • Аповяд Дзічэнкі «Камітэт па расстрэле паэтаў» быў уключаны амерыканскім выдавецтвам Dalkey Archive Press ў анталогію «Best European Fiction 2018»[28].
  • У суаўтарстве з журналісткай Яўгеніяй Доўгай заняў І месца ў конкурсе «Найлепшы журналіст-барацьбіт з дыскрымінацыяй у Беларусі-2017» беларускай грамадскай ініцыятывы «Журналісты за талерантнасць»[29].

Крытыка

Thumb
Перформанс у Фіальце. Андрэй Дзічэнка і Света Ермаковіч

Творчасць Андрэя Дзічэнкі разглядаецца ў кантэксце кіберпанку і посткіберпанку, але сам аўтар характарызуе свае мастацкія пошукі як увасабленне «рэальнасці, даведзенай да абсурду»[30].

Калі вынесці за дужкі журналісцкія працы Андрэя Дзічэнкі, то яго тэксты ўмоўна можна падзяліць на дзве часткі. Да першай адносяцца кароткія, напоўненыя спецыфічным гумарам апавяданні ў духу Юрыя Мамлеева. Пры гэтым нягледзячы на некаторае сапраўды відавочнае падабенства нельга сказаць, што Дзічэнка з’яўляецца чарговым эпігонам заснавальніка «метафізічнага рэалізму». Хоць трэба прызнаць, што іх героі належаць аднаму — несумненна, «мамлееўскаму» — сусвету. Другая частка складаецца з яго буйных літаратурных форм. І да іх узнікаюць пэўныя пытанні. Узяць, да прыкладу, раман «Пліты і правалы», дзе замест кароткіх і ясных фраз, якія расстрэльваюць ва ўпор, раптам з’яўляюцца грувасткія, перапоўненыя лішнімі дэталямі сказы. Тэкст гэтай галюцынагеннай кнігі настолькі цягучы, што да самай апошняй старонкі даводзіцца боўтацца ў ім, як у балоце, кожны раз чапляючыся за выратавальныя карчы чарговага сюжэтнага павароту.[31].

У рэцэнзіі на кнігу «Best European Fiction 2018» брытанская пісьменніца Джанет Суіні адзначыла, што ў сваёй творчасці Дзічэнка малюе трывожную карціну грамадства, у якім не існуе гармоніі [32].

Рускі літаратуразнаўца Арцём Навічэнкоў адзначае, што кароткія апавяданні Дзічэнкі працягваюць традыцыі рускага класічнага аповяду; у іх пазнаецца ўплыў авангардыстаў 1920 гадоў і савецкіх празаікаў, у першую чаргу, Юрыя Казакова [33].

Remove ads

Бібліяграфія

  • «Минское небо» (выдавецтва «Ковчег», 2010)
  • «Аномалии. Inferno» (электроннае выданне, Thankyou.ru, 2012)
  • «Здравствуйте доктор! Записки пациентов» (у складзе зборніка, «АСТ», 2014)
  • «Кахаць і верыць» (у складзе зборніка, «Мастацкая літаратура», 2013)
  • «Ты — меня» (электроннае выданне, Thankyou.ru, 2013)
  • «Плот у топи» (у складзе зборніка, электроннае выданне, Thankyou.ru, 2014)
  • «Пад зоркай кахання» (у складзе зборніка, «Мастацкая літаратура», 2015)
  • «100 легенд рок-музыки» (у суаўтарстве з Людмілай Пагодзінай, выдавецтва ЭКСМО, 2015)
  • «Плиты и провалы» (выдавецтва «Логвінаў», 2015)
  • «Сонечны чалавек» (выдавецтва «Янушкевіч», 2016)
  • «Ядро материи» (выдавецтва «Янушкевіч», 2017)
  • «Была ночь и не было видно жизни» (выдавецтва часопіса «Солома», 2018)
Remove ads

Зноскі

  1. [1]
    газета «Звязда».
  2. [2]
    часопіс Mediakritika(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 24 мая 2017. Праверана 23 мая 2017.
  3. [3]
    Либрусек(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 28 мая 2015. Праверана 24 верасня 2016.
  4. [4]
    часопіс «Kyky»(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 7 студзеня 2017. Праверана 21 кастрычніка 2016.
  5. [5]
    Часопіс "Макулатура"(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 2 сакавіка 2017. Праверана 24 верасня 2016.
  6. [6]
    часопіс «Космопорт».
  7. [7]
    часопіс «Soft Cartel»(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 24 лютага 2018. Праверана 13 сакавіка 2018.
  8. [8]
    часопіс «New Pop Lit».
  9. [9]
    часопіс «Speculative fiction».
  10. [10]
    часопіс «Артикль» №24.
  11. [11]
    часопіс «Konverter».
  12. [12]
    часопіс «Воштанице» №24(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2019. Праверана 23 кастрычніка 2017.
  13. [13]
    часопіс «Тамга»(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 1 ліпеня 2014. Праверана 21 кастрычніка 2016.
  14. [14]
    Часопіс «Я», сакавік 2014(недаступная спасылка) ст.64-68. Архівавана з першакрыніцы 3 сакавіка 2023. Праверана 24 верасня 2016.
  15. [15]
    Часопіс «Я», верасень 2013(недаступная спасылка) ст.62-66. Архівавана з першакрыніцы 26 лютага 2023. Праверана 24 верасня 2016.
  16. [16]
    Часопіс «Эш», вясна-лета 2013(недаступная спасылка) ст.147.
  17. [17]
    Часопіс «Имена».
  18. [18]
    часопіс «The Village Беларусь»(недаступная спасылка).
  19. [19]
    сайт літаратурнага конкурсу «Первая глава».
  20. [20]
    часопіс «New Pop Lit».
  21. [21]
    БелТА.
  22. [22]
    Информационно-аналитический портал Союзного Государства(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 18 кастрычніка 2017. Праверана 16 кастрычніка 2017.
  23. [23]
    Афіцыйны сайт адміністрацыі горада Валгадонска(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 20 лютага 2017. Праверана 28 кастрычніка 2016.
  24. [24]
    сайт клубу пісьменнікаў «Золотые соты»(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 26 кастрычніка 2016. Праверана 28 кастрычніка 2016.
  25. [25]
    сайт газеты «Звязда».
  26. [26]
    сайт беларускага «ПЭН-цэнтру»(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 25 сакавіка 2017. Праверана 20 сакавіка 2017.
  27. [27]
    Swarthmore College афіцыйная старонка установы.
  28. [28]
    сайт выдавецтва Dalkey Archive Press(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 12 снежня 2017. Праверана 12 снежня 2017.
  29. [29]
    афіцыйны паблік беларускай грамадскай ініцыятывы «Журналісты за талерантнасць».
  30. [30]
    газета «Звязда».
  31. [31]
    Кірыл Мяцеліца «Залаты укол», часопіс «Альманах сучаснае беларускае культуры «pARTisan»(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2019. Праверана 3 мая 2019.
  32. [32]
    Janet Swinney's Reviews.
  33. [33]
    Часопіс «Прочтение».
Remove ads

Спасылкі

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads