Андрэй Андрэевіч Піянткоўскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Піянткоўскі.

Андрэ́й Андрэ́евіч Піянтко́ўскі (руск.: Андрей Андреевич Пионтковский (нар. 30 чэрвеня 1940, Масква), РСФСР, СССР) — расійскі палітолаг, публіцыст; матэматык, кандыдат фізіка-матэматычных навук, вядучы навуковы супрацоўнік Інстытута сістэмнага аналізу РАН, член Амерыканскага матэматычнага таварыства, член партыі «Яблоко», блогер. Актыўны крытык Пуціна і палітыкі Расіі, даследчык уладнага бандытызму, пуцінізму і рашызму, апублікаваў шмат артыкулаў і манаграфій на гэтую тэму^[3].

Андрэй Андрэевіч Піянткоўскі
руск.: Андре́й Андре́евич Пионтко́вский
Род дзейнасці	матэматык, пісьменнік, журналіст, political analyst, публіцыст
Дата нараджэння	30 чэрвеня 1940(1940-06-30) (85 гадоў)
Месца нараджэння	Масква, РСФСР, СССР
Грамадзянства	СССР  Расія  Грузія[1]  ЗША[2]
Бацька	Андрэй Андрэевіч Піянткоўскі[d]
Альма-матар	механіка-матэматычны факультэт МДУ[d] (1962)
Партыя	Салідарнасць[d] (2013)
Член у	Каардынацыйны савет расійскай апазіцыі[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

З 2019 года дае інтэрв’ю разнастайным украінскім СМІ, дэманструючы глыбокае разуменне сусветнай і ўнутранай палітыкі Расіі; пазней, з 2021 года, на рэгулярнай аснове з’яўляецца на канале Эспрэса ў праграме «„Студыя Захад“ з Антонам Баркоўскім». З пачаткам чарговага ўварвання Расіі ў 2022 годзе выступае запрошаным экспертам ужо на штодзённай аснове ў многіх СМІ і на анлайн-пляцоўках асобных блогераў: выступае крытыкам, каментуе і аналізуе міжнародную палітыку і палітыку РФ, указваючы на памылкі і робіць здагадкі, дзеліцца назіраннямі. Асобныя штодзённыя відэа з інтэрв’ю становяцца рэйтынгавымі.

Праз пераслед у РФ пражывае ў Вашынгтоне, ЗША.

Біяграфія

У 1962 годзе скончыў механіка-матэматычны факультэт МДУ ім. М. В. Ламаносава. Аўтар больш за 100 артыкулаў і некалькіх манаграфій па тэорыі кіравання, глабальным мадэляванні, ядзернай стратэгіі. У 1970-я гады вывучаў камп’ютарныя мадэлі свету. З 1998-га займаецца палітычнай журналістыкай, апублікаваў некалькі соцень артыкулаў у расійскіх і замежных выданнях. Лаўрэат прэміі «Залаты гонг-2001» у галіне міжнароднай журналістыкі. Публікуецца на сайце «Грани.ру». Член міжнароднага «Пэн-клуба». У 2004 годзе ўступіў у Расійскую аб’яднаную дэмакратычную партыю «Яблоко», з’яўляецца членам яе федэральнага савета. Знаходзіцца ў радыкальнай апазіцыі да палітычнага рэжыму Уладзіміра Пуціна. Быў членам Ініцыятыўнай групы па вылучэнні Уладзіміра Букоўскага кандыдатам у прэзідэнты РФ на выбарах 2008 года.

Судовы пераслед

У вересні 2007 года маскоўскі Басманны суд распачаў крымінальную справу супраць Андрэя Піянткоўскага па абвінавачанні ў экстрэмізме, але ў снежні 2008 года закрыў гэтую справу.

Пазіцыя падчас расійска-ўкраінскай вайны (з 2014)

Амаль за месяц да правядзення гэтак званага крымскага рэферэндума — 21 лютага 2014 года — у інтэрв’ю інтэрнэт-парталу літоўскага нацыянальнага радыё і тэлебачання Піянткоўскі заявіў, што «Крэмль імкнецца раздзяліць Украіну і анексаваць Крым, а Захад не можа стрымаць Расію, паколькі палітыка прэзідэнта ЗША Барака Абамы такая ж безхрыбетная, як і палітыка Еўрапейскага Саюза…»^[4].

14 сакавіка 2014 года, у артыкуле пад назвай «Апошняя стадыя» Піянткоўскі заявіў, шіо «тэхналогія і прапагандысцкае забеспячэнне пуцінскай анексіі Крыма настолькі па-вучнёўску спісаны з гітлераўскіх судэцкіх пропісаў, што параўнанне двух дзяржаўных дзеячаў, якое было яшчэ зусім нядаўна лёсам „адмарозка і адступніка“ Шандаровіча, стала сёння мейнстрымам сусветнага палітычнага дыскурсу…»^[5].

У вересні 2014 года падпісаў заяву з патрабаваннем «спыніць агрэсіўную авантуру: вывесці з тэрыторыі Украіны расійскія войскі і спыніць прапагандысцкую, матэрыяльную і вайсковую падтрымку сепаратыстам на паўднёвым усходзе Украіны»^[6].

21 лютага 2022 года падпісаў адкрыты калектыўны ліст расійскага Кангрэса інтэлігенцыі «Вы будзеце пракляты! Распальвальнікам вайны», у якім ідзе гаворка пра гістарычную адказнасць улады РФ за распальванне «вялікай вайны з Украінай»^[7][8].

Вымушаная эміграцыя

У лютым 2016 годзе пасля артыкула «Бомба, якая гатова выбухнуць» атрымаў абвінавачанні ў экстрэмізме, шматлікія запужванні з боку рэжыму Пуціна, вобшукі жытла, пагрозы арыштам, судом і зняволеннем, а таксама намёкі, што пасля забойства Барыса Нямцова ён будзе наступнай «рытуальнай ахвярай» Пуціна, Піянткоўскі заявіў, што вымушаны на нейкі час пакінуць Расію^[9][10].

Аўтар прац

• Решение одной задачи управления для глобальной динамической модели Форрестера. — Препринт ИПМ АН СССР. 1974, № 56 (в соавт.). (руск.)
• О задаче управления в глобальной модели WORLD-3. — М. 1975 (в соавт.). (руск.)
• Математические модели глобального развития. Л., 1980 (в соавт.). (руск.)
• Исследование стратегической стабильности методами математического моделирования. М., 1988 (в соавт.). (руск.)
• Эволюция концепций стратегической стабильности (Ядерное оружие в XX и XXI веке). М., 1997 (в соавт.). (руск.)
• За Родину! За Абрамовича! Огонь! М., ЭПИцентр, 2005. ISBN 5-89069-099-X (руск.)
• Нелюбимая страна. М., 2006. ISBN 5-85691-061-3 (руск.)
• Третий путь …к рабству. М., 2010. ISBN 978-1-934881-42-2. Издание 2014 года, дополненное (руск.)
• Визионер Захар Прилепин (руск.)
• Чёртова дюжина Путина: Хроники последних лет. — М.: Алгоритм, 2014. — 240 с. — (Власть в тротиловом эквиваленте). 2000 экз., ISBN 978-5-4438-0639-6 (руск.)
• Искушение Владимира Путина. — М.: Алгоритм, 2013. — 240 с. — (Проект «Путин»). 2000 экз., ISBN 978-5-4438-0329-6 (руск.)

Адзнакі

• У 2021 годзе ўзнагароджаны ўкраінскім Ордэнам за інтэлектуальную адвагу^[11].