Арар

Ара́р (грэч. ὀράριον, ад лац.: orare — маліцца, або лац.: os — вусны; таксама ад грэч. ωρα — час^[1]) — дэталь аблачэння дыякана і іпадыякана ў Праваслаўнай і Уніяцкай Цэрквах— доўгая вузкая стужка. Дыякан носіць арар на левым плячы, пры гэтым адзін канец спускаецца на грудзі, другі на спіну. Архідыякан і протадыякан носяць двайны арар — два арары, з якіх адзін ускладаецца як у дыякана, а другі ад левага пляча да правага сцягна і злучаецца канцамі. Іпадыякан ускладае арар крыжападобна.

Праваслаўны дыякан, які мае на плячы двайны арар.

Зноскі

1. Бо ў старажытнасці арарам дыяканы давалі ведаць тым, хто маліўся, пра час малення, спявання і выйсця з храма аглашонным.