Ахоцкая археалагічная культура

Ахоцкая культура (яп.: オホーツク文化, руск.: Охотская культура) — археалагічная культура, якая ў 1 тысячагоддзі н. э. - пачатку 2 тысячагоддзя н. э. ахоплівала басейн Ахоцкага мора, у тым ліку Сахалін, Курыльскія астравы і Хакайда.

Ахоцкая культура
Пагорак з ракавін малюскаў на Хакайда — помнік ахоцкай культуры
Геаграфічны рэгіён	Далёкі Усход
Лакалізацыя	Хакайда Сахалін, Курыльскія астравы
Датаванне	I— пачатак II тысячагоддзі н.э.
Тып гаспадаркі	рыбалоўства, збіральніцтва
Даследчыкі	Кона Хіраміта
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя даследавання

Упершыню вылучана японскімі археолагамі ў 1890 г. у выніку раскопак на востраве Рэбун. Канчаткова паняцце ахоцкай археалагічнай культуры ўсталявалася ў 1933 г. дзякуючы аналізу старажытных керамічных вырабаў, зробленаму Кона Хіраміта. У СССР публікацыі, прысвечаныя даследаванню ахоцкай культуры з'явіліся з 1970-х гг. У наш час у Японіі і Расіі ахоцкая культура атаесамляецца з 9 лакальнымі археалагічнымі культурамі, што выклікае навуковыя спрэчкі.

Спасылкі

• В.А. Дерюгин, К ВОПРОСУ ОПРЕДЕЛЕНИЯ ПОНЯТИЯ «ОХОТСКАЯ КУЛЬТУРА»
• ОХОТСКАЯ КУЛЬТУРА
• オホーツク古代文化浪漫 Архівавана 18 лютага 2015.
• 北と南の文化が出会う—オホーツク文化・擦文文化