Артур Шніцлер

Артур Шні́цлер (ням.: Arthur Schnitzler; 15 мая 1862, Вена — 21 кастрычніка 1931) — аўстрыйскі пісьменнік; прадстаўнік венскай школы мадэрну.

Артур Шніцлер
ням.: Arthur Schnitzler
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	15 мая 1862(1862-05-15)[1][2][…]
Месца нараджэння	Вена, Аўстрыйская імперыя[3]
Дата смерці	21 кастрычніка 1931(1931-10-21)[3][1][…] (69 гадоў)
Месца смерці	Вена, Першая Аўстрыйская Рэспубліка, Аўстрыя[3]
Пахаванне	Old Jewish Cemetery[d][4]
Грамадзянства	Аўстрыйская імперыя  Цыслейтанія  Аўстрыя
Бацька	Johann Schnitzler[d]
Жонка	Olga Schnitzler[d]
Дзеці	Heinrich Schnitzler[d], Lili Schnitzler[d] і Paul Schnitzler[d]
Альма-матар	Венскі ўніверсітэт Akademisches Gymnasium[d] (1871)
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, драматург, урач-пісьменнік, сцэнарыст, псіхіятр, раманіст, тэлесцэнарыст, кінасцэнарыст
Гады творчасці	з 1891
Мова твораў	нямецкая
Прэміі	Bauernfeld prize[d] (1899) Franz-Grillparzer-Preis[d] (1908)
Узнагароды	Raimund Award[d]
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Скончыў медыцынскі факультэт Венскага ўніверсітэта (1885).

Яго творчасць фарміравалася пад уплывам 3. Фрэйда, рускіх і французскіх пісьменнікаў. Перавагу аддаваў праблемам кахання і смерці, канфлікту пачуцця з абавязкам.

Аўтар аднаактовых п’ес «Анатоль» (1893), «Зялёны какаду» (1899), «Карагод» (1900), «Марыянеткі» (1906), камедыі «Прафесар Бернхардзі» (1912), аповесцей «Лейтэнант Густль» (1901), «Фрау Беата і яе сын» (1913), «Вяртанне Казановы» (1918), зборнікаў навел «Жонка мудраца» (1898), «Маскі і цуды» (1912), «Сон і лёс» (1931) і інш. У яго творах з вытанчанай фабулай і рафінаванай атмасферай, адзначаных пільнай увагай да свядомасці і падсвядомасці персанажаў, крытыцызм у адлюстраванні грамадства часта ўраўнаважваецца сентыментальнасцю і эратызмам, імпрэсіянізм спалучаецца з рэалістычнымі тэндэнцыямі.

У 1926 годзе БДТ-1 паставіў яго п’есу «Зялёны какаду».