Барана

Барана — сельскагаспадарчая прылада для апрацоўкі глебы^[1]. Баранаванне засцерагае глебу ад высыхання, выраўноўвае яе паверхню, разбурае глебавую скарынку, знішчае пустазелле. Могуць выкарыстоўвацца як асобна (напрыклад, агрэгаціравацца з трактарамі на сцэпках), так і сумесна з іншымі сельскагаспадарчымі прыладамі (плугамі, сеялкамі, культыватарамі і інш.).

Барана тыпу «зіг-заг»

Старажытнай бараной была барана-сукаватка (вершаліна)^[2][3] ў выглядзе звязаных паловак кароткіх яловых бярвенняў з доўгімі сучкамі^[4]. Яна ўжывалася пры падсечна-агнявой сістэме земляробства з ручной апрацоўкай зямлі.

Бароны падпадзяляюць на зубавыя, дыскавыя і ротарныя, па будове рабочых органаў яны дзеляцца на зубавыя, спружынныя і дыскавыя, а таксама на бароны агульнага і спецыяльнага прызначэння^[5]. У залежнасці ад масы, што прыпадае на адзін зуб або дыск, на цяжкія, сярэднія, лёгкія, як пёрка