Барановыя ілбы

Барановыя ілбы — згладжаныя рухам ледавіка скальныя выступы карэнных парод. Схілы, звернутыя ў бок, адкуль прыйшоў ледавік, нахільныя і згладжаныя з мноствам рысак ад марэнавага камення, супрацьлеглыя — больш няроўныя і абрывістыя. Даўжынёй да некалькіх сотняў метраў, у вышыню дасягаюць 50 м. Маюць авальную даўгаватую форму, арыентаваную доўгай воссю па ходзе ледніка. Участкі невялікіх барановых ілбоў называюць кучаравымі скаламі. Сустракаюцца ў зонах сучаснага і старажытнага зледзянення, як мацерыковага, так і горнага.

Барановыя ілбы ў Ладажскіх шхерах.

Распаўсюджаны ў Новай Шатландыі (Канада), Фенаскандыі^[1], што ахоплівае Скандынаўскі і Кольскі паўвостравы, Фінляндыю і частку Карэліі.

Гл. таксама

• Друмлін