Ваеннае будаўніцтва

Ваеннае будаўніцтва^[1] — частка ваеннай справы, якая ўключае ў сябе тэорыю і практыку стварэння, гэта значыць будаўніцтва (фарміравання, рэфармавання), у адпаведнасці з знешнімі і ўнутранымі ўмовамі ў свеце і краіне, узброеных сіл (УС) дзяржавы, узаемазвязаныя эканамічныя, сацыяльна-палітычныя, ваенныя і іншыя мерапрыемствы па стварэнні і ўдасканаленні ваеннай арганізацыі дзяржавы.

Склад

• Тэорыя ваеннага будаўніцтва — уяўляе сабой сістэму навуковых ведаў аб сутнасці, заканамернасцях, прынцыпах, формах і спосабах будаўніцтва (фарміравання, рэфармавання) узброеных сіл;
• Практыка ваеннага будаўніцтва;
  • устанаўленне колькаснага складу УС на мірны час і асаблівы перыяд;
    • відаў НД;
    • родаў войскаў (сіл);
    • спецыяльных войскаў (службаў);
  • распрацоўка і ўдасканаленне арганізацыйнай структуры УС;
  • тэхнічнае абсталяванне УС;
    • вызначэннем тыпаў і відаў узбраення;
    • вызначэннем тыпаў і відаў ваеннай тэхнікі;
  • камплектаванне УС;
    • падрыхтоўка ваенных кадраў (рэзерву);
    • падрыхтоўка войскаў (сіл);
  • усебаковае забеспячэнне УС матэрыяльнымі сродкамі;

Гл. таксама

• Ваенная справа
• Ваеннае будаўніцтва Беларусі