Валерый Уладзіміравіч Цыганенка

Валерый Цыганенка (нар. 21 ліпеня 1981, Мінск) — беларускі футбаліст (абаронца) і трэнер. У цяперашні час працуе галоўным трэнерам дубліруючага складу клуба «Іслач».

Валерый Цыганенка
Поўнае імя	Валерый Уладзіміравіч Цыганенка
Нарадзіўся	21 ліпеня 1981(1981-07-21)[1][2] (44 гады) Мінск, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	Беларусь
Рост	197 см
Вага	83 кг
Пазіцыя	абаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб	Іслач
Пасада	галоўны трэнер дубля
Маладзёжныя клубы
Трактар (Мінск) Атака (Мінск) Алімпія (Мінск)
Клубная кар’ера[* 1]
2000—2001 Трактар (Мінск) 26 (1) 2002—2003 Камунальнік (Слонім) 56 (8) 2004 ЗЛіН (Гомель) 21 (2) 2005 ТП-47 (Торніа) 8 (0) 2006 Камунальнік (Слонім) 7 (1) 2006 Сноў 12 (3) 2007 Шаўляй 29 (1) 2008 Ліда 12 (0) 2008 БДАТУ-Ніва (Самахвалавічы) 11 (2) 2009 СКВІЧ (Мінск) 12 (0) 2009 Арарат (Ерэван) 11 (1) 2010 Абдыш-Ата (Кант) 20 (14) 2011 Худжанд 2012 Ведрыч-97 (Рэчыца) 25 (3) 2013—2017 Іслач (Мінскі раён) 88 (5)
Трэнерская кар’ера
2017 Іслач (Мінскі раён) дубль 2018—2019 Іслач (Мінскі раён) трэнер 2020— Іслач (Мінскі раён) дубль
Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 16 снежня 2022.

Клубная кар’ера

Выхаванец мінскіх футбольных школ «Трактар», «Атака» і «Алімпія», у 2002 годзе ўслед за трэнерам Барысам Лазарчыкам перабраўся ў слонімскі «Камунальнік». У 2004 годзе выступаў за ЗЛіН, па заканчэнні сезона атрымаў прапанову перайсці ў «Ведрыч-97», які выйшаў у Вышэйшую лігу. Аднак з-за недахопу сродкаў рэчыцкі клуб адмовіўся ад удзелу ў мацнейшым дывізіёне, а Валерый разам з суайчыннікам Анатолем Какшаровым пераехаў у фінскі клуб ТП-47. Пазней вярнуўся ў Беларусь, дзе гуляў за клубы ніжэйшых дывізіёнаў, у 2007 годзе выступаў за літоўскі «Шаўляй».

У 2009 годзе па прапанове Віталя Ледзянёва адправіўся ў Арменію ў клуб «Арарат», а ў наступны год перайшоў у адзін з наймацнейшых кыргызскіх клубаў «Абдыш-Ата». У 2011 годзе гуляў у Таджыкістане, а пасля падпісаў кантракт з узбекскім «Наўбахорам», аднак з-за медыцынскіх праблем вымушаны быў хутка пакінуць каманду^[3].

У 2012 годзе вярнуўся ў Беларусь. Адгуляўшы год за рэчыцкі «Ведрыч-97», перайшоў у склад дэбютанта Першай лігі клуб «Іслач». У 2015 разам з «Іслаччу» перамог у Першай лізе. Па заканчэнні сезона 2015 вырашыў завяршыць кар’еру і перайсці на трэнерскую працу^[4], аднак у выніку быў заяўлены на сезон 2016. 1 красавіка 2016 года ў 34-гадовым узросце дэбютаваў у беларускай Вышэйшай лізе ў матчы з «Нафтанам» (2:0), выйшаўшы на замену ў канцы сустрэчы, а 8 мая ўжо правёў поўны матч супраць «Мінска» (1:0) на пазіцыі цэнтральнага абаронцы^[5]. Пазней згуляў за «Іслач» яшчэ ў некалькіх матчах, дзе звычайна дзейнічаў у абароне, але часам быў нападнікам.

Трэнерская кар’ера

У студзені 2017 года завяршыў кар’еру і поўнасцю перайшоў на трэнерскую працу ў «Іслачы»^[6]. У сезоне 2017 уваходзіў у трэнерскі штаб дубля, дзе быў гуляючым трэнерам. У канцы сезона таксама прыцягваўся да асноўнай каманды, у адным матчы выйшаў на замену.

У студзені 2018 года стаў асістэнтам галоўнага трэнера асноўнай каманды «Іслачы» Віталя Жукоўскага^[7]. У студзені 2020 года быў прызначаны галоўным трэнерам дубліруючага складу^[8]. У кастрычніку 2022 года падоўжыў кантракт з клубам на два гады^[9].

Дасягненні

• Пераможца Першай лігі чэмпіянату Беларусі: 2015