Вацлаў Лаціна

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Лаціна (значэнні).

Ва́цлаў Ла́ціна (чэшск.: Václav Lacina; 9 ліпеня 1906, Глубока-над-Влтавай — 9 снежня 1993, Рожмітал-пад-Тжэмшынам) — чэшскі празаік, паэт і гумарыст.

Вацлаў Лаціна
Václav Lacina
Асабістыя звесткі
Псеўданімы	Manja Frčková[1], Artur Kosina[1] і V. Nebojsa[1]
Дата нараджэння	9 ліпеня 1906(1906-07-09)[2][3][…]
Месца нараджэння	Глубока-над-Влтавай, раён Чэске-Будзеёвіцы, Чэхія[3][4][…]
Дата смерці	9 снежня 1993(1993-12-09)[2][3][…] (87 гадоў)
Месца смерці	Рожміталь пад Тршэмшынем[d], раён Пршыбрам[d], Сярэднячэшскі край[d], Чэхія[3][5][…]
Грамадзянства	Чэхаславакія
Альма-матар	Карлаў універсітэт
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	празаік, паэт, гумарыст
Мова твораў	чэшская
Дэбют	«Studentský časopis», 1922
Узнагароды	Заслужаны артыст Чэхаславакіі[d]

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і суддзі; дзед — гісторык і пісьменнік Ёзэф Лаціна (чэшск.)^[6].

Дзяцінства правёў у Воліню (чэшск.). У 1925 годзе скончыў гімназію ў Празе. Скончыў юрыдычны факультэт Карлавага ўніверсітэта (1925—1929). З 1930 працаваў у судзе спярша ў Хэбе, з 1934 — суддзёй. У 1945—1947 гадах супрацоўнік міністэрства інфармацыі, у 1947—1948 гадах раённы суддзя ў Празе, у 1948—1952 гадах сакратар у міністэрстве юстыцыі. У 1952—1953 гадах працаваў на Чэхаславацкім радыё (чэшск.). Ад 1953 года заняўся творчасцю. З 1973 года на пенсіі. Жыў у Пржыбраме (чэшск.), апошнія гады жыцця правёў у доме састарэлых у Рожмітале-пад-Тжэмшынам.

Творчасць

Вацлаў Лаціна найбольш праславіўся літаратурнымі пародыямі. Так, найпаспяховейшым яго творам лічыцца «Чытанка пра напісанку» (чэшск.: Čtení o psaní)^[7], у якой на адну тэму спарадаваныя стылі розных чэшскіх літаратараў. Парадыйны характар мелі і творы «Юрыдычны додэкамерон» (чэшск.: Dódekamerón juristický) і «Румпэнданцы» (чэшск.: Rumpendanti, у якой аўтар параду́е прыёмы навуковай фантастыкі.

Таксама тыповымі для яго былі сатырычныя тэксты, пісаныя з левых пазіцый. У часы Першай рэспублікі высмейваў найперш нацыянал-сацыялістаў, аграрыяў, сацыял-дэмакратаў і фашыстаў, па вайне — калабарантаў і спекулянтаў. Таксама аб’ектам яго насмешак былі мяшчане (чэшск.), напрыклад у рамане-тэтралогіі «Шляхецкія забаўкі» (чэшск.: Panstvo se baví: Snobi táhnou, Architekt Solness, mistr zednický, Poruč psu, Jsme tu ještě)^[6].

У 1945 годзе ўвайшоў у першы склад рэдкалегіі сатырычнага часопісу «Дзікабраз (чэшск.)».

Творы

Паэзія

• Zježení (1925)
• Krysa na hřídeli (1926)
• Ozubené okno (1930)
• Plechový cirkus (1945)
• Železné koště (1947)
• Hřbitovní býlí (1951)
• Hovoří pan Jéminek (1951)
• Dnes a denně (1957)
• Malý atlas hub, tlam a pusinek (1959)
• Žlučové kameje (1965)
• Sekání dobroty a jiné básně (1992)

Проза

• Snobi táhnou (1945)
• Architekt Solness, mistr zednický (1947)
• Čtení o psaní (1947)
• Slyš a piš (1949)
• Měšťanské besedy (1953)
• Pozůstalí (1956)
• Vandrovní knížka (1959)
• Poruč psu (1959)
• Jsme tu ještě (1961)
• Volšovská preludia (1962)
• Posada lhářů (1962)
• Rumpedanti (1962)
• Co vám mám povídat (1966)
• Dódekamerón juristický (1968)
• Doma ve Volyni (1986)

П’есы

• Cirkus plechový (1946) — з Ё. Кайнарам (чэшск.), З. Ваўржынам і інш.
• Tři satiry (1949)

Пераклады на беларускую мову

Твор «Зламаная ветка» Вацлава Лаціны пераклаў на беларускую мову Іван Навуменка^[8].