Востраў Мэн

Востраў Мэн (англ.: The Isle of Man, мэнск.: Ellan Vannin) — брытанскае кароннае ўладанне. Размешчаны ў Ірландскім моры прыкладна на аднолькавай адлегласці ад Англіі, Ірландыі, Шатландыі і Уэльса. Плошча — 572 кв. км. Востраў Мэн мае адзін з найстарэйшых парламентаў у свеце, Тынвальд — з 979 года.

Востраў Мэн
англ.: Isle of Man мэнск.: Ellan Vannin
Сцяг Герб
Дэвіз: «Quocunque Jeceris Stabit» «Як ні кінеш, будзе стаяць»
Гімн: «O Land of Our Birth»
Афіцыйныя мовы	англійская, мэнская
Сталіца	Дуглас
Найбуйнейшыя гарады	Дуглас, Рамсі, Піл, Каслтаўн
Форма кіравання	Парламентарная манархія
Лорд Лейтэнант-губернатар Галоўны міністр	Карл III Эдам Вуд Элан Бэл
Тэрыторыя
• Агулам	572 км²
Насельніцтва Вострава Мэн
• Ацэнка (2012)	83,834 чал.
• Шчыльнасць	148 чал./км²
ВУП (ППЗ)
• разам (2010)	4,1 млрд дол.
• На душу насельніцтва	53,800 дол.
ІРЧП (2010)	0,849 (вельмі высокі)
Назвы жыхароў	Мэнцы
Валюта	Мэнскі фунт (M£), брытанскі фунт (GBP, £)
Інтэрнэт-дамен	.im
Код ISO	IM
Тэлефонны код	+44
Часавы пояс	+0
Аўтамабільны рух	злева[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Мэн (значэнні).

Карта вострава.

Мэн не лічыцца часткай Вялікабрытаніі і не ва ўваходзіць у Еўрапейскі Саюз. Шырока вядомы, як афшорная зона.

Знак вострава Мэн — трыскеліён, тры беглыя нагі, якія выходзяць з адной кропкі. Трыскеліён сімвалізуе стабільнасць, што адлюстравана ў дэвізе вострава. Таксама ён выяўлены на сцягу і гербе вострава.

Гісторыя

Першыя людзі з’явіліся на Мэне не пазней за мезаліт. У жалезным веку на востраве з’явіліся кельты — спачатку, імаверна, плямёны блізкія да брытаў. Каля 700 да н.э. адбыўся моцны прыток насельніцтва (заваяванне або проста міграцыя) з Ірландыі. З канца VIII стагоддзя на востраве таксама былі вікінгі (нарманы). З 1079 года востраў увайшоў у нарманскае каралеўства Мэна і Астравоў, у XIII стагоддзі перайшоў пад уладу Шатландыі, а ў XIV стагоддзі — пад уладу Англіі ўладу. Пасля шэрагу змен у кіраванні, Мэн атрымаў досыць шырокую аўтаномію ў 1866 годзе.

Зноскі