Анна (першасвятар)

Анна, таксама Ганна, сын Сіфа (23/22 да н.э. — імаверна, каля 40 г. н.э.) — іўдзейскі першасвятар, які быў прызначаны рымскім легатам Квірыніям у зноў утворанай рымскай правінцыі Іўдзея ў 6 н.э .; толькі пасля таго, як рымляне скінулі Архелая, этнарха Іўдзеі, паставіўшы тым самым Іўдзею непасрэдна пад рымскае ўладарства.

Анна
High Priest of Israel[d] 6 — 15
Папярэднік	Joazar ben Boethus[d]
Пераемнік	Ishmael ben Phabi[d]
Дзейнасць	high priest
Нараджэнне	40 да н.э.
Смерць	40
Дзеці	Eleazar ben Ananus[d], Jonathan ben Ananus[d], Theophilus ben Ananus[d], Matthias ben Ananus[d] і Ananus ben Ananus[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Статуя Анны ў Bom Jesus do Monte, у Бразе

Анна афіцыйна служыў Першасвятаром на працягу дзесяці гадоў (6-15 н.э.), калі ва ўзросце 36 гадоў ён быў скінуты пракурорам Гратусам. Тым не менш, будучы афіцыйна адхіленым ад пасады, ён заставаўся адным з самых уплывовых палітычных і сацыяльных асоб краіны, за кошт выкарыстання ў значнай ступені пяці сваіх сыноў і зяця, як марыянетачных першасвятароў. Час смерці Анны невядомы, яго сын Анна Малодшы, таксама вядомы як Анна, сын Анны быў забіты ў 66 г. н.э. за прапаганду міру з Рымам.

Анна згаданы ў Евангеллях і падчас суда над Ісусам выступае абвінаваўцам Хрыста, пасля чаго апошняга вядуць на суд Понція Пілата.

Першасвятарская сям’я

• Анна сын Сіфа (6-15)
• Элеазар сын Анны (16-17)
• Іосіф Каіяфа (18-36/37), які быў жанаты з дачцэ Анны (Ян. 18:13)
• Іяфан, сын Анны (36-37)
• Феафіл, сын Анны (37-41)
• Матфан, сын Анны (43)
• Анны, сын Анны (63)

Спасылкі ў законе пра «смерць першасвятара» (Лік. 35:25,28) далі даследчыкам магчымасць выказаць здагадку, што першасвятарства звычайна было на ўсё жыццё. Магчыма, па гэтай прычыне, Анна па-ранейшым называўся «першасвятар» нават пасля звальнення, разам з Каіяфай (Лукі 3:2). Ён таксама мог выконваць абавязкі Старшыні Сінедрыёна або памочніка першасвятара.

У Новым Запавеце

Евангелле ад Лукі 3:2 апавядае пра сумеснае першасвятарства «Анны і Каіяфы», калі слова Божае было звернутае да Яна, сына Захарыі, у пустыні.

Анна мог прымаць удзел у змове каб забіць Лазара з Віфаніі у Ян 12:10, хоць Анна і не згадваецца па імені. Некаторыя даследчыкі лічыць, што ў прытчы пра багацея і Лазара можа быць прыхаваная спасылка на Анну, які мог быць паказаны як «багаты чалавек» з пяццю сынамі. З прытчы вынікае, што бацька і пяць братоў не павераць, нават калі Лазар уваскрэсне з мёртвых (Лукі 16:31), такім чынам прадказваючы, што Каіяфа, Анна і пяць сыноў Анны не павераць і складуць змову, каб мець рэальнага Лазара, калі той быў уваскрэсне (Ян. 12:10).

Паводле Евангелля ад Яна (падзея не згадваецца ў іншых Евангеллях), Ісус упершыню быў пастаўлены перад Аннай, і пасля кароткага допыту (Ян 18:19-23) быў адпраўлены ў дом Каіяфы, калі сустрэліся некалькі сяброў сінедрыёна, і дзе праходзіў першы суд над Ісусам (Матф. 26:57-68).

Пасля Пяцідзесятніцы Анна старшынстваваў у сінедрыёне, куды былі дастаўлены апосталы Пётр і Ян (Дзеі 4:6).