Дыларом Камбарава
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Дыларом Файзулаеўна Камбарава (нар. 27 красавіка 1957, Маргілан, УзССР, СССР) — узбекская савецкая актрыса кіно. Заслужаная артыстка Узбекскай ССР (1985).
.svg){kind=link}
Remove ads
Біяграфія
Дыларом Камбарава нарадзілася ў сям’і ўрачэй[2]. Калі яна вучылася ў школе, то хацела стаць усходазнаўцам[2]. Першую ролю яна згуляла ў фільме А. Хамраева «Без страху» ў 1972 годзе[3]. Як успамінаў Хамраеў, ён абраў Камбараву сярод школьніц, якія адпачывалі ў піянерскім лагеры: «Яна існавала як бы асобна ад усіх, у зусім іншым рытме… тонкая, грацыёзная, з лёгкімі, доўгімі рукамі»[4].
Хамраеў зняў Камбараву ў галоўнай ролі ў фільме «Сёмая куля» і казаў, што пад уздзеяннем яе гульні яму давялося ўнесці змены ў сцэнар[4]. Хамраеў называў Камбарову «актрысай першага дубля», падкрэсліваючы яе ўменне імгненна ўваходзіць у вобраз[2]. Шчарбакоў пісаў, што Камбарава, якая злучыла ў сваёй ролі дзіця і жанчыну, заслугоўвае «самых добрых слоў»[5].
У 1978 годзе Камбарава атрымала прыз на XI Усесаюзным кінафестывалі ў Ерэване за лепшае выкананне жаночай ролі ў фільме «Дом пад гарачым сонцам»[6]. Кіназнавец В. І. Міхалковіч высока ацаніў ролю Камбаравай у фільме «Трыпціх» (1980), адзначыўшы такую дэталь знешнасці актрысы, як ўсмешка[7].
У 1982 годзе Камбарава скончыла Усесаюзны дзяржаўны інстытут кінематаграфіі, дзе яе майстрамі былі С. А. Герасімаў і Т. Ф. Макарава[3]. Як прызнавалася актрыса, яна хацела вучыцца менавіта ў Герасімава і, па яе словах, пасля гэтай вучобы яна «вырасла і прафесійна, і духоўна»[6].
У 1985 годзе Камбарава атрымала званне Заслужанай артысткі Узбекскай ССР (1985)[3]. Аўтары даведніка «Кіно: Энцыклапедычны слоўнік» сярод лепшых фільмаў Камбаравой, акрамя «Сёмы кулі», «Дома пад гарачым сонцам» і «Трыпціха», называюць таксама фільмы «Абу Райхан Беруні» (1975) — за гэтую ролю яна была ўдастоена 2-й прэміі на Усесаюзным кінафестывалі 1975 года, «Чалавек сыходзіць за птушкамі» (1976), «Мужчыны без жанчын» (1981)[3].
Пасля эміграцыі ў ЗША Камбарава працавала манекеншчыцай у Сіэтле. Яе дачка Паліна Хаціненка ад шлюбу з рэжысёрам Уладзімірам Хаціненкам — касцюмер, жыве ў Лос-Анджэлесе.
Remove ads
Фільмаграфія
- 1972 — Без страху — Кумры
- 1972 — Сёмая куля — Айгуль
- 1973 — Вогненны бераг — Гульчынор
- 1973 — Паклоннік (навэла) — Дыларом
- 1974 — Адзін раз адзін — дзяўчына
- 1975 — Абу Райхан Беруні — Райхана
- 1976 — Чалавек сыходзіць за птушкамі — Амадзера
- 1976 — Сказанне аб Сіявушы — Фарыда
- 1977 — Буйны «Лебедзь» — Айсенем
- 1978 — Дом пад гарачым сонцам — Надзіра
- 1978 — У ноч месячнага зацьмення — Зубаржат
- 1978 — Вогненныя дарогі — Зубейда
- 1978 — Падару табе горад — Барно
- 1978 — Ралі (Балгарыя) — Лілях
- 1979 — Піраты XX стагоддзя — Маа
- 1980 — Трыпціх — Халіма
- 1981 — Мужчыны без жанчын — Асель
- 1984 — Дзённік, ліст і першакласніца — настаўніца гісторыі
- 1984 — Наш унук працуе ў міліцыі — Гуля
- 1984 — Нявеста з Вуадыля — Дыля
- 1984 — Адзін і без зброі — Дыля
- 1984 — Пазыўныя «Вяршына»
- 1984 — Шанс — Міліца Фёдораўна (маладая)
- 1985 — Вярніце бабулю — Саёра
- 1986 — Абдымкі мары
- 1986 — Тайны мадам Вонг — Ціоці
- 1988 — Прыгоды Арслана — Сарыажал, злая вядзьмарка
- 1988 — Смерч
- 1989 — Апошняе падарожжа Каіпа — Айша
- 1990 — Прадавец сноў — Джок
- 1990 — Цуда-жанчына — жонка Кучкара
- 1992 — Вынаходнік фараона
- 1992 — Маклер
- 1993 — Шарыф і Марыф
Remove ads
Зноскі
- Person Profile // Internet Movie Database — 1990. Праверана 18 ліпеня 2016.
Літаратура
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads