Дыўрэтыкі (мачагонныя сродкі) — рэчывы, якія паскорваюць вывядзенне мачы з арганізму. Месцам уздзеяння дыўрэтыкаў з’яўляецца нефрон. Да асноўных працэсаў мочаўтварэння адносяць клубочкавую фільтрацыю, канальцавую рэабсорбцыю і сакрэцыю. Дыўрэтыкі могуць уплываць на ўсе механізмы мочаўтварэння, але так як скорасць клубочкавай фільтрацыі з’яўляецца досыць стабільнай велічынёй, то найбольшы дыўрэтычны эфект атрымліваецца ў выніку змяншэння рэабсорбцыі.[1]
Механізм дзеяння і паказанні да ўжывання дыўрэтыкаў
Больш інфармацыі Група, Падгрупа (прэпарат) ...
| Група |
Падгрупа (прэпарат) |
Механізм дзеяння |
|---|
| Салурэтыкі |
Ціазіды і ціазідападобныя дыўрэтыкі (Гідрахлорціазід, індапамід)
Петлявыя дыўрэтыкі (Фурасемід, тарасемід)
Інгібітары карбаангідразы (Ацэтазоламід) |
Змяншаюць актыўны транспарт натрыя ці яго энергетычнае забяспачэнне ў картыкальным узыходным аддзеле пятлі Генле.
Змяншаюць транспарт іёнаў хлору праз люменальную мембрану клетак узыходнага аддзелу пятлі Генле, змяншаюць актыўны транспарт натрыя ў нефроне.
Змяншаюць абмен рэабсарбіраванага натрыя на іёны вадароду ў праксімальным канальцы. |
| Калійсберагаючыя дыўрэтыкі |
Антаганісты альдастэрона (Спіроналактон)
Блакатары натрыевых каналаў* |
Уступаюць у канкурэнтнае ўзаемадзеянне з альдастэронам за сувязь с рэцэптарам да яго ў нырачных канальцах.
Змяншаюць пранікальнасць люменальнай клетачнай мембраны для іёнаў натрыя ў дыстальным канальцы. |
| Асматычныя дыўрэтыкі |
(Манітол) |
Павялічваюць пранікальнасць міжклетачных прамежкаў ва ўсіх аддзелах нефрону. Не рэабсарбіруецца, але парушае адваротнае ўсмоктванне вадкасці ў канальцах нефрону. |
| Акварэтыкі |
|
Перашкаджаюць дзеянню антыдыўрэтычнага гармону ў зборных трубачках і павялічваюць выдзяленне вады і (у малой ступені) электралітаў. |
Закрыць