Сігізмунд I Люксембургскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Сігізмунд.

Сігізмунд I Люксембургскі (14 лютага 1368^[1][2], Прага^[1][2] — 9 снежня 1437^[3], Знойма^[4]) — кароль венгерскі (1387—1437), імператар свяшчэннарымскі (1410—1347), кароль чэшскі (1419—1421, 1436—1437). Апошні з дынастыі Люксембургаў.

Сігізмунд I Люксембургскі
лац.: Sigismundus венг.: Zsigmond чэшск.: Zikmund ням.: Siegmund
імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі 1433 — 1437
Папярэднік	Карл IV Люксембургскі
Пераемнік	Фрыдрых III Габсбург
курфюрст 1378 — 1388
Пераемнік	Ёст
курфюрст 1411 — 1415
кароль Венгрыі сакавік 1387 — 9 снежня 1437
Папярэднік	Карл III, кароль Неапаля
Пераемнік	Альбрэхт II
13-ы кароль Чэхіі 1419 — 1437
Папярэднік	Вацлаў IV
Пераемнік	Альбрэхт II
Рымскі кароль 1411 — 1437
Папярэднік	Ёст
Пераемнік	Альбрэхт II
герцаг Люксембурга[d] 1419 — 1437
Нараджэнне	14 лютага 1368[1][2] Прага, Каралеўства Багемія, Землі багемскай кароны, Свяшчэнная Рымская імперыя[1][2]
Смерць	9 снежня 1437[3] (69 гадоў) Знойма, раён Знойма, Паўднёвамараўскі край, Чэхія[4]
Месца пахавання	Арадзя
Род	Люксембургі
Бацька	Карл IV Люксембургскі
Маці	Лізавета Памяранская
Жонка	Марыя, каралева Венгрыі[5] і Барбара Цылі[5]
Дзеці	Лізавета Люксембургская[d] і Безыменны[d][6]
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Узнагароды	Залатая Ружа[d] (1415)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Сын свяшчэннарымскага імператара Карла IV.

У 1387 годзе праз шлюб з дачкой венгерскага караля Лаяша Вялікага стаў венгерскі каралём. Узначаліў крыжовы паход аб’яднаных еўрапейскіх войск супраць асманаў, разбіты султанам Баязідам I.

Адзін з ініцыятараў і актыўных удзельнікаў Канстанцкага сабора (1414—1418), санкцыянаваў пакаранне смерцю Яна Гуса, якому раней даў ахоўную грамату.

Пасля смерці брата Вацлава IV у 1419 годзе, атрымаў у спадчыну чэшскі сталец, арганізаваў крыжовыя паходы супраць чэшскіх гусітаў. У 1421 годзе пазбаўлены чэшскага стальца сеймам у Чаславе, у 1436 годзе зноў абвешчаны чэшскім каралём сеймам у Іглаве.

Пераемнікам на чэшскім стальцы прызначыў аўстрыйскага герцага Альбрэхта. Агульнае абурэнне чэхаў палітыкай Сігізмунда вымусіла яго збегчы. Памёр дарогай з Чэхіі ў Венгрыю.