Зорная асацыяцыя

Зорныя асацыяцыі — групоўкі гравітацыйна незвязаных зорак або слабазвязаных маладых (узрост да некалькіх дзясяткаў мільёнаў гадоў) зорак, аб'яднаных агульным паходжаннем.

Трапецыя Арыёна, цэнтральная частка — OB-асацыяцыя маладых зорак-гігантаў спектральных класаў O і B, пагружаная ў малекулярнае воблака. На левай выяве (бачнае святло), бачна флуарэсцэнцыя газавага воблака, якая ўзбуджаецца ўльтрафіялетавым выпраменьваннем гэтых зорак. На правым (інфрачырвоны дыяпазон) бачная пыл, які рассейвае іх ІЧ-выпраменьванне.

Упершыню выяўвіў і прадказаў іх распад В. А. Амбарцумян у 1948 годзе. Далейшыя вымярэнні пацвердзілі факт пашырэння зорных асацыяцый.

У адрозненне ад маладых рассеяных зорных скопішчаў, зорныя асацыяцыі маюць большыя памеры (дзясяткі парсекаў, у ядраў рассеяных зорных скопішчаў — адзінкі парсекаў) і меншую шчыльнасць: колькасць зорак у асацыяцыі — ад дзясяткаў да сотняў (у рассеяных зорных скопішчах — ад сотняў да тысяч). Паходжаннем зорныя асацыяцыі абавязаны абласцям зоркаўтварэння комплексаў малекулярных аблокаў.

Адрозніваюць наступныя тыпы зорных асацыяцый:

• OB-асацыяцыі, якія змяшчаюць галоўным чынам масіўныя зоркі спектральных класаў O і B
• Т-асацыяцыі, што змяшчаюць галоўным чынам маламасіўныя пераменныя зоркі тыпу Т Цяльца
• R-асацыяцыі (ад R — reflection), у якіх зоркі спектральных класаў O — A2 атачаюць адбівальныя газапылавыя туманнасці.

Гл. таксама

• Зоркаўтварэнне
• Безуважлівыя зорныя скопішчы

Спасылкі

• Артыкулы і ўспаміны.