Камель

Каме́ль — тоўстая частка ствала дрэва непасрэдна над коранем і карэнішчам, тоўсты «ніжні» канец бервяна або расліны, корань воласа, дзяржальня мятлы, абвязаная частка пучка дубцоў або галінак, веніка. Камлём таксама называюцца верхні «каранёвы» канец палі, тоўстая частка (дзяржальня) вудзільна.

Камель гіганцкай секвоі

Вывернуты з зямлі камель часам называюць карчом.

Назва паходзіць ад слова «кім», блізка таксама да літ.: kamėnas, kamíenas, лат.: kamans, «камель»^[1].

Зноскі

1. Этимологический словарь русского языка Фасмера. Масква, 1986. С. 298