Канкарданс

Канкарданс (лац.: concordia — «згода») — кніга, у якой сабраны з аднаго або некалькіх твораў месцы, якія складаюцца з адных і тых жа слоў (так званы канкарданс слоў) або тыя, якія змяшчаюць адзін і той жа сэнс (так званы рэальны канкарданс). Прыклады некаторых канкардансаў, складзеных у XIX стагоддзі: Флюгель — да Карана (выдадзены ў Лейпцыгу, 1842), Коўдэн-Клерк — да Шэкспіра (Лондан, 1881), Ломлер — да твораў Лютэра (Дармштат, 1827-29).

Біблейскія канкардансы

Біблейскія канкардансы — гэта збор у алфавітным парадку усіх слоў, выразаў і фраз, якія сустракаюцца ў Святым Пісанні, з указаннем месца, дзе яны знаходзяцца. Паралельныя месцы святых кніг старанна адшукваліся і збіраліся яшчэ айцамі царквы. Цытаты падобнага роду ёсць у шматлікіх іх творах, якія з'яўляюцца па некаторых (прыватных, вядома) дагматычных і павучальных пытаннях свайго роду прадметнымі канкардансамі— зводкай месцаў з усіх святых кніг, якія каментуюць вядомае становішча.

Першая, уласна канкарданцыя, аднак, з'явілася ў пачатку XIII стагоддзя на лацінскай мове. Пачынальнікам у гэтай справе з'явіўся Антоній Падуанскі (1195—1231), з імем якога вядома сачыненне пад назвай «Concordantiae morales sacrae scripturae» («Маральная канкарданцыя Святога Пісання»). Гэта была свайго роду прадметная канкарданцыя. У ёй аўтар, згодна з агульным кірункам свайго светапогляду, выбраў з Бібліі тэксты (з паралельнымі цытатамі да іх) толькі па маральных пытаннях.

Літаратура

• Еврейско-русский и греческо-русский словарь-указатель на канонические книги Священного Писания. «Библия для всех» СПб 2005.

Спасылкі

• Біблія на англійскай з нумарацыяй Стронга
• Поўная сімфонія на Сінадальны пераклад Бібліі (кананічныя і некананічныя кнігі) Архівавана 5 сакавіка 2016.
• конкорданции // Электронная еврейская энциклопедия — eleven.co.il