Кегль

Кегль, або ке́гель (ням.: Kegel) — памер шрыфту ў друкарскіх пунктах, які вызначае яго вышыню, уключаючы над- і падрадковыя элементы літары («заплечыкі»). Вышыня літары разам з заплечыкамі ўтварае вышыню, неабходную для стварэння міжрадковага прабелу (інтэрліньяж)^[1][2].

Літара: d — кегель.

Адзінкі вымярэння

Адзін пункт роўны ў айчыннай сістэме вымярэння 0,376 мм, а ў англа-амерыканскай — 0,356 мм^[3]. Большыя кеглі вымяраюцца ў квадратах, дзе адзін квадрат роўны 48 пунктам^[1].

Традыцыйныя назвы кегляў

Кеглі маюць традыцыйныя назвы, найбольш распаўсюджаныя з якіх^[1][3]:

• 3 пт — брыльянт
• 4 пт — дыямант
• 5 пт — перл
• 6 пт — нанпарэль
• 7 пт — міньён
• 8 пт — петыт
• 9 пт — боргес
• 10 пт — корпус
• 12 пт — цыцэра
• 14 пт — міталь
• 16 пт — тэрцыя
• 20 пт — тэкст

Існуюць таксама кеглі 24, 28, 36 пунктаў і буйнейшыя, якія вымяраюцца ў квадратах (1, 1 ¼, 1 ½, 2, 2 ½, 3, 4, 5, 6, 8, 10, 12, 15)^[1]. Найбольш часта ў друку сустракаюцца кеглі 6, 8, 10, 12, 16, 20 пунктаў^[3]. Напрыклад, тэкст артыкулаў Беларускай Энцыклапедыі набраны шрыфтам кегля 8 і 7^[1].