Куколь (аблачэнне)

Куко́ль — верхняе аблачэнне праваслаўнага і ўніяцкага манаха вялікай схімы, уяўляе сабой востраканцовы капюшон чорнага колеру з дзвюма доўгімі палосамі тканіны, якія закрываюць спіну і грудзі, называецца шлемам выратавання і выражае духоўную закрытасць, абароненасць манаха ад уплыву зямных пачуццяў.

Куколь з надпісам на царкоўнаславянскай мове.

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Куколь (значэнні).

Літаратура

• Завальнюк У. М. Энцыклапедычны слоўнік рэлігійнай лексікі беларускай мовы / У. М. Завальнюк, М. Р. Прыгодзіч, В. К. Раманцэвіч. — Мінск, Изд-во Гревцова, 2013. — 808 с. ISBN 978-985-6954-73-6.