Лілія Леанідаўна Плыгаўка

Лілія Леанідаўна Плыгаўка (нар. 1961, Баранавічы) — беларуская і літоўская мовазнавец, даследчыца беларускай мовы ў Літве, выкладчыца. Доктар філалагічных навук (2017).

Лілія Леанідаўна Плыгаўка
Дата нараджэння	1961[1]
Месца нараджэння	Баранавічы, Брэсцкая вобласць, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	Беларусь
Род дзейнасці	мовазнаўца
Месца працы	Акадэмія асветы ўніверсітэта Вітаўта Вялікага Цэнтр беларускай мовы, літаратуры і этнакультуры[d]
Навуковая ступень	доктар філалагічных навук
Альма-матар	Гомельскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Францыска Скарыны

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Плыгаўка.

Біяграфія

Нарадзілася ў 1961 годзе ў Баранавічах. Скончыла Гомельскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Францыска Скарыны па спецыяльнасці «беларуская і руская мовы і літаратуры», пасля там жа скончыла аспірантуру. Абараніла кандыдацкую дысертацыю ў Інстытуце мовазнаўства АН Беларусі^[2].

Працавала ў школе-інтэрнаце для дзяцей-сірот, потым выкладала беларускую мову і літаратуру ў сярэдняй школе. У 1991 годзе пасля перамоў з Міністэрствам адукацыі Літвы атрымала запрашэнне ўзначаліць кафедру беларускай мовы і літаратуры ў Віленскім педагагічным універсітэце (цяпер — Віленскі ўніверсітэт імя Вітаўта Вялікага)^[3]. Узначальвала кафедру беларускай філалогіі і міжкультурных камунікацый^[3]. Пад яе кіраўніцтвам у 2009 годзе быў створаны Цэнтр беларускай мовы, літаратуры і этнакультуры пры ўніверсітэце. Таксама ўзначальвала Літоўскую асацыяцыю беларусістаў^[2].

Пад яе кіраўніцтвам у Вільні была створана Беларуская гімназія імя Францыска Скарыны^[2]. Удзельнічае ў культурна-асветніцкіх праектах, выкладае мовы прыватна і дыстанцыйна, у тым ліку ў межах моўнага клуба «Спазнай праз мову Беларусь»^[2].

Навуковыя інтарэсы

Даследуе беларускую мову, беларускую мову ў Літве, міжкультурныя камунікацыі, лексіка чыгуначнага транспарту^[3].

Узнагароды

Атрымала ў 2024 годзе срэбраны медаль пашаны «За заслугі» ад Дэпартамента нацыянальных меншасцяў Літвы^[2].