Маніякальны сіндром

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Манія.

Маніякальнай сіндром (стар.-грэч. μανία — запал, вар’яцтва, цяга) — псіхапаталагічны сіндром, які характарызуецца трыядай сімптомаў: падвышаны настрой па тыпу гіпертыміі, ідэаторнае і псіхічнае узбуджэнне ў выглядзе паскарэння мыслення і маўлення (тахіпсіхія), рухальная ўзрушанасць.

Маніякальны сіндром
МКХ-10	F30, F31.031.0, F34.034.0
МКХ-9	296.0296.0 Single manic episode, 296.4296.4 Most recent episode manic, 296.6296.6 Most recent episode mixed
MeSH	D000087122
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пацыенты з ілюзіяй велічы могуць памылкова думаць, што яны значна больш магутныя, чым ёсць на самой справе (манія вялікасці).

Для маніякальнага сіндрому таксама характэрна, але выяўляецца не заўсёды: узмацненне інстыктыўнай дзейнасці (павышэнне апетыту, сексуальнасці, узмацненне самаахоўных тэндэнцый), падвышаная адвлекаемасць, пераацэнка ўласнай асобы (дасягае часам вар’яцкіх ідэй велічы). Найбольш часта маніякальны сіндром назіраецца ў рамках біпалярнага афектыўнага разладу.

Гл. таксама

• Гіпаманія