Махамад Расулоф

Махамад Расулоф (перс.: محمد رسولاف; нар. 16 лістапада 1972, Шыраз) — іранскі незалежны рэжысёр, які жыве ў эміграцыі ў Еўропе. Найбольш вядомы па фільмах «Змярканне^[en]» (2002), «Жалезны востраў^[en]» (2005), «Бывай^[en]» (2011), «Рукапісы не гараць^[en]» (2013), «Непадкупны^[en]» (2017) і «Тут няма зла^[en]» (2020). За апошні фільм Расулоф атрымаў «Залатога мядзведзя» на Берлінскім кінафестывалі 2020 года.

Махамад Расулоф
перс.: محمد رسول‌اُف
Дата нараджэння	16 лістапада 1972(1972-11-16) (52 гады)
Месца нараджэння	Шыраз, Цэнтральны бахш[d], Шыраз[d], Фарс, Іран[1]
Грамадзянства	Іран
Прафесія	рэжысёр, кінапрадзюсар, сцэнарыст
Узнагароды	Берлінскі мядзведзь[d] (2025)
IMDb	ID 1488024
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Расулофа некалькі разоў арыштоўвалі і канфіскоўвалі пашпарт, паколькі характар і змест яго фільмаў прывялі да канфлікту з урадам Ірана. У маі 2024 года, пасля аб’явы аб тым, што яго фільм «Семя святога інжыра^[en]» быў абраны ў асноўны конкурс Канскага кінафестывалю, Махамад Расулоф быў прысуджаны Ісламскай Рэспублікай да 8 гадоў пазбаўлення волі, бічавання і штрафу^[2][3][4][5]. Пасля вынясення прысуду Расулоф збег у Германію^[6].

Выбраная фільмаграфія

Год	Фільм
2002	«Змярканне[en]»
2005	«Жалезны востраў[en]»
2011	«Бывай[en]»
2013	«Рукапісы не гараць[en]»
2017	«Непадкупны[en]»
2020	«Тут няма зла[en]»
2024	«Семя святога інжыра[en]»