Медны коннік (паэма)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Медны коннік (значэнні).

«Ме́дны ко́ннік» — паэма (вершаваная аповесць) Аляксандра Сяргеевіча Пушкіна.

Медны коннік
Мѣдный всадникъ
Першыя радкі рукапіса паэмы, 1833 год
Жанр	паэма (вершаваная аповесць)
Аўтар	Аляксандр Сяргеевіч Пушкін
Мова арыгінала	руская
Дата напісання	1833
Дата першай публікацыі	1837
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Апісанне

Была напісана ў Болдзіне ўвосень 1833 года. Паэма не была дапушчана Мікалаем I да друку. Яе пачатак Пушкін надрукаваў у «Библиотеке для чтения» (1834, кн. VII) пад назвай «Петербург. Отрывок из поэмы»^[1] (ад пачатку да радка «Тревожить вечный сон Петра!», з пропускам закрэсленых Мікалаем I чатырох радкоў, пачынаючы з радка «И перед младшею столицей»).

Упершыню надрукавана пасля смерці Пушкіна ў «Современнике» (т. 5, 1837 год)^[2], з цэнзурнымі зменамі, унесенымі ў тэкст В. Жукоўскім. Без цэнзурных правак, якія скажаюць аўтарскую ідэю, паэма была ўпершыню надрукавана толькі ў 1904 годзе.

Вядома, што паэма падверглася рукапіснай праўцы Мікалаем I. Рукапіс захоўваецца ў Пушкінскім доме ў Санкт-Пецярбургу^[3].

Паэма з'яўляецца адказам на «Дзяды» А. Міцкевіча і палемікай з імі^[4][5].