Многафункцыянальнасць сельскай гаспадаркі

Многафункцыянальнасць сельскай гаспадаркі (англ.: Multifunctionality in agriculture) — здольнасць аграрнай галіны эканомікі ў дадатак да вытворчасці таварнай прадукцыі для рэалізацыі на рынках параджаць і знешнія эфекты, якія адносяцца як да катэгорыі «пазітыўных» (напрыклад, садзейнічанне сельскай занятасці), так і да катэгорыі «негатыўных» (напрыклад, забруджванне глебы), а таксама да катэгорыі «неасязальных» (напрыклад, створаныя ў сельскай мясцовасці культурныя і духоўныя каштоўнасці).

Канцэпцыя многафункцыянальнасці сельскай гаспадаркі ўключае ў сябе тры асноўныя кампаненты:

• фундаментальную сувязь сельскай гаспадаркі з навакольным асяроддзем і доўгатэрміновым развіццём сельскіх рэгіёнаў;
• узаемазалежнасць паміж устойлівым ростам сельскай гаспадаркі і харчовай бяспекай;
• узаемасувязь працэсаў развіцця сельскай гаспадаркі з міжнародным гандлем.

Апошні кампанент мае вялікае значэнне ў практыцы Сусветнай гандлёвай арганізацыі, дзе пытанні сельскай гаспадаркі з’яўляюцца аднымі з найбольш адчувальнымі і цяжкімі для ўзгаднення ў ходзе шматбаковых гандлёвых перагавораў.

Для кожнай краіны канцэпцыя многафункцыянальнасці сельскай гаспадаркі ставіць свае прыярытэты. У залежнасці ад гэтых прыярытэтаў фарміруюцца пазіцыі ўрадаў на перагаворах па пытаннях лібералізацыі міжнароднага гандлю сельскагаспадарчымі таварамі.