Мікалай Кузанскі

Мікалай Кузанскі (ням.: Nicolaus Krebs, Chrifftz, лац.: Nicolaus Cusanus; 1401 — 11 жніўня 1464) — нямецкі мысляр XV стагоддзя, філосаф, тэолаг, матэматык, царкоўна-палітычны дзеяч.

Мікалай Кузанскі
ням.: Nikolaus Krebs, Nikolaus von Kues, Nicholas Kryffts[1][2]
Імя пры нараджэнні	ням.: Nikolaus Krebs[2] лац.: Nicolaus Cusanus[2]
Род дзейнасці	матэматык, астраном, дыпламат, філосаф, пісьменнік, каталіцкі святар, багаслоў, юрыст, палітык, каталіцкі біскуп, пісар
Дата нараджэння	1401[3][4][…]
Месца нараджэння	Бернкастэль-Кус, Свяшчэнная Рымская імперыя[1]
Дата смерці	11 жніўня 1464[5][6]
Месца смерці	Тодзі[d], Папская вобласць[7][1]
Месца пахавання	Сан-П'етра-ін-Вінкалі[d] Q76636853? надмагільны помнік кардынала Мікалая Кузанскага[d]
Грамадзянства	Свяшчэнная Рымская імперыя[8]
Веравызнанне	Каталіцкая Царква[9]
Альма-матар	Падуанскі ўніверсітэт (1423) Гайдэльбергскі ўніверсітэт (1417) Кёльнскі ўніверсітэт[2]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Жыццяпіс

Нарадзіўся ў 1401 годзе ў мястэчку Куза, Германія. Займаў высокія месцы ў іерархіі Каталіцкай царквы, з 1448 года — кардынал. Удзельнічаў у важных місіях царквы, у адной з іх спрабаваў прымірыць Рым і Візантыю, але беспаспяхова, неўзабаве Візантыя была заваяваная Асманскай імперыяй. Кузанскі быў блізкі да многіх з вядомых гуманістаў Адраджэння. Памёр 11 жніўня 1464 года ў горадзе Тодзі, Італія.

Ідэі

Мікалай Кузанскі быў майстрам дыялектычнай аргументацыі і складання дыялогаў. У гэтым ён падобны да Сакрата і Платона.

Паводле Мікалая Кузанскага, Бог ёсць Абсалют, які з’яўляецца досыць простым і нечым складаным. Бог мае дзве крайнія формы:

1. Абсалютны мінімум — гэта Бог неразгаданага тыпу, тут Бог адзіны. Па гэтай форме Бога мы ведаем яго, але нічога больш.
2. Абсалютны максімум — гэта Бог, як ва ўсім свеце, тут Бог бясконца вялікі. Свет, у якім мы можам мець неабмежаваныя веды.

Бібліяграфія

• De maioritate auctoritatis sacrorum conciliorum supra auctoritatem papae («Аб перавазе аўтарытэта Сусветнага Сабору над Папскім», 1433)
• De concordantia catholica («Аб каталіцкай згодзе», 1433/34)
• De docta ignorantia («Аб вучоным невуцтве», каля 1440)
• De coniecturis («Аб здагадках», каля 1441/42)
• Epistola ad Rodericum Sancium de Arevalo («Ліст да Родрыка Санцыя Арэвальскага», 1442)
• De deo abscondito («Аб укрытым Богу», 1444/45)
• De quaerendo deum («Аб пошуку Бога», 1445)
• De filiatione dei («Аб божай пераемнасці», 1445)
• De dato patris luminum («Аб дадзеным айцом святле», 1446)
• De genesi («Аб родзе», 1447)
• Apologia doctae ignorantiae («Абарона вучонага невуцтва», 1449)
• Autobiographia (1449)
• Idiota de sapientia («Дурань аб мудрасці», 1450)
• Idiota de mente («Дурань аб розуме», 1450)
• Idiota de staticis experimentis («Дурань аб сталым вопыце», 1450)
• De pace fidei («Аб спакоі веры», 1453)
• De visione Dei («Аб бачанні Бога», 1453)
• Complementum theologicum («Багаслоўскае заключэнне», 1453)
• De mathematicis complementis («Матэматычнае заключэнне», 1453/54)
• De beryllo («Аб берыле», 1458)
• De mathematica perfectione («Аб матэматычнай дасканаласці», 1458)
• De aequalitate («Аб роўнасці», 1459)
• De principio («Аб пачатку», 1459)
• Trialogus de possest («Трылогія аб валоданні», 1460)
• Reformatio generalis («Агульная рэфармацыя», каля 1460)
• Cribratio Alkorani («Прасейванне Алькарана», 1460/61)
• Directio speculantis, seu De non aliud («Духоўнае кіраўніцтва», або «Не аб іншым», 1462)
• Commentatio de notione creandi («Абмеркаванне аб азначэнні створанага», фрагменты, каля 1462)
• De venatione sapientiae («Аб марнасці мудрасці», 1463)
• De ludo globi («Аб гульні ў шар», 1463)
• Compendium («Скарачэнне», 1463)
• De apice theoriae («Аб вяршыні тэорыі», 1464)
• Sermones («Прамовы»)