Мікалай I (Папа Рымскі)

Мікалай I (лац.: Nicolaus PP. I); 800, Рым — 13 лістапада 867, Рым) — Папа Рымскі з 24 красавіка 858 па 13 лістапада 867 года. Стваральнік папацэзарызму, самы значны пантыфік эпохі Каралінгаў. Каталіцкая гістарыяграфія ўшанавала Мікалая найменнем Вялікі і ўнесла яго ў спіс святых. Быў сваяком Льва IV і адразу ж пасля абрання на папскі трон вырашыў праводзіць «незалежную палітыку», якая ў Рыме заваёўвала ўсё большую папулярнасць.

Мікалай I
105-ы папа 28 красавіка 858 — 13 лістапада 867
Папярэднік	Бенедыкт III, Папа Рымскі
Пераемнік	Адрыян II, Папа Рымскі
кардынал з 853
Дзейнасць	каталіцкі святар, пісьменнік
Нараджэнне	мерк. 820[1] Рым, Папская вобласць
Смерць	13 лістапада 867[1] Рым, Папская вобласць
Пахаванне	Сабор Святога Пятра
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ягоны пантыфікат увайшоў у гісторыю як перыяд, калі ўпершыню была паслядоўна сфармулявана ідэалогія папскай тэакратыі. На думку Мікалая I, Папа Рымскі павінен валодаць усёй паўнатой улады ў Касцёле, з’яўляцца яго адзіным кіраўніком. Не менш моцна Мікалай падкрэсліваў вяршэнства папскай улады над уладай свецкіх васпанаў у пытаннях веры і маралі^[2]. Увесь пантыфікат Мікалая I быў бесперапынным ланцугом намаганняў і барацьбы, накіраваных на тое, каб гэтыя прынцыпы ажыццявіць на практыцы.

Зноскі

1. autori vari Enciclopedia dei Papi — 2000.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2818964'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q3725036'></a>
2. Durant, Will. The Age of Faith. New York: Simon and Schuster. 1972. Chapter XXI: Christianity in Conflict 529—1085. p. 517—551