Міратворца (вэб-сайт)

Сайт «Міратворца» — інтэрнэт-прадстаўніцтва Цэнтра даследавання прыкметаў злачынстваў супраць нацыянальнай бяспекі Украіны, міру, бяспекі чалавецтва і міжнароднага правапарадку.

Міратворца
укр.: Миротворець
URL	myrotvorets.center
Камерцыйны	Не
Тып сайта	грамадская арганізацыя і hate media[d]
Мова(-ы)	руская, украінская
Уладальнік	Георгій Барысавіч Тука[d]
Аўтар	Георгій Барысавіч Тука[d]
Пачатак працы	жнівень 2014
Рэйтынг Alexa	184 003[1] і 256 291[2]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Эмблема цэнтра «Міратворац» (выкарыстоўвалася з 2014 па 2022 гг.)

Супрацоўнікі Цэнтра «Міратворца»

Агульныя звесткі і гісторыя стварэння

Створаны ўвесну 2014 года групай навукоўцаў і адмыслоўцаў па пытаннях даследавання згаданых фактараў як такіх, што складаюць істотную пагрозу ўкраінскай дзяржаве і супольнасці, у межах работы валанцёрскай групы «Народны тыл»^[3].

Мэтай цэнтра з’яўляецца наданне інфармацыйна-кансультацыйнай дапамогі органам выканаўчай улады з мэтай канчатковага ўсталявання міру ва Украіне. У сваёй рабоце асаблівую ўвагу Цэнтр надае праявам тэрарыстычнай і сепаратысцкай дзейнасці на тэрыторыі Украіны.

Крыніцамі інфармацыі для работы Цэнтра з’яўляюцца, у першую чаргу, агульнадаступныя матэрыялы, што месцяцца ў сетцы Інтэрнэт, друкаваных выданнях, і інш. Апроч таго, Цэнтр карыстаецца інфармацыяй, якую даюць прыватныя асобы на ўмовах канфідэнцыйнасці; згодна з дзейным заканадаўствам Украіны, інфармацыя, якая змяшчаецца ў ананімных зваротах, у рабоце Цэнтра не выкарыстоўваецца.

Цэнтр працуе ў партнёрстве са службай бяспекі Украіны, Генеральным штабам Узброеных сіл Украіны, Міністэрствам унутраных спраў Украіны, Дзяржаўнай памежнай службай Украіны і Дзяржаўнай пенітэнцыярнай службай Украіны.

Дзякуючы рабоце Цэнтра на працягу 2014 года на тэрыторыі Украіны была ідэнтыфікаваная і затрыманая значная колькасць тэрарыстаў, расійскіх наймітаў і прадстаўнікоў сепаратысцкіх рухаў. Высокую ацэнку рабоце Цэнтра даў, у тым ліку, камандзір батальёна «Міратворца» Андрэй Тэтэрук^[4] і дарадчык міністра ўнутраных спраў Украіны Антон Герашчанка^[5].

Практычна з самага пачатку работы сайта «Міратворца», з улікам яго эфектыўнасці і выкліканай гэтым панікай у шэрагах сепаратыстаў, яго базу даных ў расійскім і прарасійскім друку пачалі называць «расстрэльнымі спісамі»^[6][7][8].

Станам на 13 красавіка 2015 года база даных «Міратворцы» складала больш за 30 тысяч асоб.

Дэвізам сайта і цэнтра з’яўляецца лацінскі выраз «Pro bono publico» (Дзеля супольнага дабрабыту).

Аперацыі

Увесну 2015 года стала вядома пра некалькі спецаперацый, здзейсненых супрацоўнікамі Цэнтра:

• Аперацыя «Гюльчатай». Скарыстаўшы медыйны рэзананс, выкліканы забойствамі Алега Калашнікава і Алеся Бузіны, Цэнтр атрымаў даныя вялікай колькасці (некалькіх тысяч або дзясяткаў тысяч) баевікоў ДНР і ЛНР, расійскіх наймітаў, вайсковаслужбоўцаў РФ, якія ваююць на тэрыторыі Украіны, і інш.^[9][10]
• Аперацыя «Разводной ключ». Падчас аперацыі былі перахопленыя некалькі сотняў тысяч еўра і спецыяльны вайсковы рыштунак, сабраныя прыхільнікамі ДНР і ЛНР у краінах ЕС і ЗША, і скіраваныя на патрэбы УСУ ^[11][12]. Таксама падчас аперацыі супрацоўнікі Цэнтра атрымлівалі аператыўную інфармацыю пра дзеянні баевікоў у раёне Славянска і Краматорска^[11]. Згодна з некаторымі крыніцамі, падчас аперацыі «Разводной ключ» цэнтр «Міратворца» выступаў прыкрыццём замежнай дзейнасці СБУ^[13].
• Аперацыя атрымання з акупаваных тэрыторый анкетных даных на 1542-х баевікоў незаконных узброеных фармаванняў (гл. ілюстрацыю з твітэра сайта).

Пасля здзяйснення гэтых аперацый супрацоўнікі Цэнтра былі ўзнагароджаныя медалямі і імянной зброяй^[14][15].

Спробы закрыцця сайта

Пасля таго, як сайт «Міратворца» атрымаў вядомасць і здольнасць утвараць медыйны рэзананс у звязку з праведзенымі супрацоўнікамі Цэнтра спецаперацыямі, амбудсмен Украіны Валерыя Луткоўская выступіла з патрабаваннем закрыцця сайта і прыпынення работы Цэнтра, матывуючы гэта неправамерным выкарыстаннем асабістых даных патэнцыяльных тэрарыстаў^[16]. У адказ Служба Бяспекі Украіны распаўсюдзіла заяву са сцвярджэннем, што не знаходзіць парушэнняў заканадаўства Украіны ў дзейнасці сайта «Міратворца»^[17].

13 мая 2016 года было абвешчана аб закрыцці сайта, пры гэтым заяўлялася, што ўся сабраная інфармацыя будзе выкладзеная адкрыты доступ на іншых пляцоўках^[18][19][20]. Тым не менш, 19 мая сайт зноў аднавіў працу, а 20 мая на ім быў апублікаваны абноўлены спіс акрэдытаваных уладамі самаабвешчанай ДНР работнікаў СМІ^[21].

Былы намеснік міністра інфармацыйнай палітыкі Таццяна Папова абвінаваціла ў ціску на журналістаў дэпутатаў Вярхоўнай рады ад «Народнага Фронта» А. Герашчанка, Андрэя Цецярука і Дзмітрыя Тымчука ў сувязі з крытыкай публікацыі на сайце даных журналістаў. Папова заявіла: «Пачалася кампанія па разварушванні нянавісці да журналістаў і да мяне, пагрозы. Мы падавалі заявы ў паліцыю, безвынікова. Затым было заклейванне шкла ў аўто Радыё «Свабода», калі яны здымалі ў МУС»^[22][23].

15 лістапада 2018 года Міністэрства замежных спраў Германіі асудзіла ўключэнне экс-канцлера ФРГ Герхарда Шродэра ў базу даных украінскага сайта «Міратворца» і запатрабавала ад улад Украіны дамагчыся закрыцця інтэрнэт-рэсурсу^[24].

У кастрычніку 2019 года маніторынгавая камісія ААН па правах чалавека заклікала Вярхоўную Раду ініцыяваць закрыццё «Міратворца» з-за размяшчэння на ім персанальных даных людзей і тым самым стварэння пагрозы іх бяспецы^[25]. Спікер Вярхоўнай Рады Дзмітрый Разумкоў у адказ заявіў, што парламент не мае паўнамоцтваў ініцыяваць закрыццё інтэрнэт-рэсурсаў, таксама заклікаўшы ўкраінскія медыя і сайты дзейнічаць у межах закона^[26].