Міхаіл Валянцінавіч Кавальчук

Міхаіл Валянцінавіч Кавальчук (нар. 21 верасня 1946, Ленінград) — савецкі і расійскі фізік, спецыяліст у галіне рэнтгенаструктурнага аналізу. Доктар фізіка-матэматычных навук (1987), прафесар, член-карэспандэнт РАН (2000). Прэзідэнт Курчатаўскага інстытута з 7 снежня 2015 года. Замежны член НАН Беларусі (2021).^[2][3]

Міхаіл Валянцінавіч Кавальчук
Дата нараджэння	21 верасня 1946(1946-09-21) (79 гадоў)
Месца нараджэння	Ленінград, РСФСР, СССР
Грамадзянства	СССР  Расія
Бацька	Valentin Michajlovič Kovalʹčuk[d]
Маці	Miriam Kovalchuk[d]
Род дзейнасці	фізік, палітык
Навуковая сфера	нанатэхналогія і крышталяграфія
Месца працы	Курчатаўскі інстытут[d][1] Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт
Навуковая ступень	доктар фізіка-матэматычных навук
Навуковае званне	прафесар[d] член-карэспандэнт РАН[d]
Альма-матар	фізічны факультэт Санкт-Пецярбургскага дзяржаўнага ўніверсітэта[d] Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт
Вядомыя вучні	Q112989411?
Партыя	КПСС
Член у	Грамадская палата Расійскай Федэрацыі другога склікання (2008—2010)[d] Грамадская палата Расійскай Федэрацыі трэцяга склікання (2010—2012)[d] Грамадская палата Расійскай Федэрацыі чацвёртага склікання (2012—2015)[d]
Прэміі	прэмія Службы знешняй разведкі Расійскай Федэрацыі[d]
Узнагароды	член Амерыканскай асацыяцыі садзейнічання развіццю навукі[d] (2008)
Цытаты ў Вікіцытатніку
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Кавальчук.

Біяграфія

Скончыў фізічны факультэт Ленінградскага дзяржаўнага ўніверсітэта (1970). Дырэктар Інстытута крышталяграфіі РАН у 1998—2013 гадах, дырэктар НДЦ «Курчатаўскі інстытут» у 2005—2015 гадах. Прэзідэнт Усерасійскага таварыства вынаходнікаў і рацыяналізатараў. Дэкан фізічнага факультэта СПбДУ з 2012. Быў нязменным вучоным сакратаром Савета пры Прэзідэнце РФ па навуцы, тэхналогіях і адукацыі ў 2001—2012 гадах, пасля яго пераўтварэнні ў Савет пры Прэзідэнце РФ па навуцы і адукацыі ў 2012 годзе — член прэзідыума.

Навуковыя інтарэсы

Галіна навуковых інтарэсаў: рэнтгенаструктурны аналіз (у прыватнасці, рэнтгенаўская і бялковая крышталаграфія); генетыка чалавека; рэнтгенаўскае і сінхратроннае выпраменьванне ў даследаванні матэрыялаў; фізіка кандэнсаванага стану; рэнтгенаўская фізіка і оптыка; фізіка працэсаў крышталізацыі; стаячыя рэнтгенаўскія хвалі; шматхвалевая дыфракцыя.