Новая Вульгата

Новая Вульгата (лац.: Nova Vulgata, поўная назва Nova Vulgata Bibliorum Sacrorum Editio, таксама вядомая як Неавульгата) — афіцыйны лацінскі пераклад тэкстаў Бібліі на мову арыгіналу, апублікаваны Святым Прастолам. Ён быў завершаны ў 1979 годзе і быў абнародаваны ў тым жа годзе папам Янам Паўлам II у «Scripturarum thesaurus». Другое, дапрацаванае выданне было апублікавана ў 1986 г. Гэта афіцыйны лацінскі тэкст Бібліі Каталіцкага Касцёла.

Новая Вульгата
Назва	лац.: Nova Vulgata Bibliorum Sacrorum Editio
Папярэднік	Sixto-Clementine Vulgate[d]
Выданне або пераклад	Вульгата
Дата публікацыі	1979
Краіна паходжання	Ватыкан
Мова твора або назвы	Classical Latin[d]

Да Новай Вульгаты стандартнай Бібліяй каталіцкай царквы была Клемянцінская Вульгата.

Асноўныя звесткі

Другі Ватыканскі сабор у «Sacrosanctum Concilium» абавязаў перагледзець Лацінскі Псалтыр, каб прывесці яго ў адпаведнасць з сучаснымі тэксталагічнымі і лінгвістычнымі даследаваннямі, захаваўшы або ўдасканаліўшы яго хрысціянскі лацінскі стыль. У 1965 годзе папа Павел VI прызначыў камісію для перагляду астатняй часткі Вульгаты, прытрымліваючыся тых жа прынцыпаў. Камісія апублікавала сваю працу ў васьмі анатаваных раздзелах і запрасіла каталіцкіх навукоўцаў да крытыкі падчас публікацыі раздзелаў. Лацінскі Псалтыр быў апублікаваны ў 1969 годзе, Новы Запавет быў завершаны ў 1971 годзе, а поўная «Nova Vulgata» была апублікаваная ў выглядзе аднатомнага выдання ўпершыню ў 1979 годзе.^[1]

Асноватворным тэкстам большай часткі Старога Запавету з’яўляецца крытычнае выданне, зробленае па замове папы Пія X і падрыхтаванае манахамі Папскага абацтва Святога Ераніма.^[1] Асноўны тэкст Кніг Тавіта і Юдзіф узяты з рукапісаў Vetus Latina, а не з Вульгаты. Новы Запавет быў заснаваны на выданні Штутгарцкай Вульгаты 1969 г. Усе гэтыя асноўныя тэксты былі перагледжаны ў адпаведнасці з сучаснымі крытычнымі выданнямі на грэчаскай, іўрыце і арамейскай мовах.^[2] Таксама быў унесены шэраг змяненняў, дзе сучасныя навукоўцы палічылі, што Еранім Стрыдонскі не змог зразумець значэнне арыгінальных моў або перадаў яго цьмяна.^[3]

«Нова Вульгата» не з’яўляецца крытычным выданнем гістарычнай Вульгаты. Хутчэй, гэта тэкст, прызначаны для ўзгаднення з сучаснымі крытычнымі выданнямі яўрэйскіх і грэчаскіх тэкстаў Бібліі і стварэння стылю, найбліжэйшага да класічнай лаціны.

Зноскі

1. Clifford, Richard J. (April 2001). The Authority of the Nova Vulgata: A Note on a Recent Roman Document. Catholic Biblical Quarterly. 63 (2): 197–202. JSTOR 43724418.
2. Praenotanda (Bibliorum Sacrorum nova vulgata editio) (лац.). vatican.va. Праверана 4 чэрвеня 2015.
3. Praefatio ad Lectorem (Bibliorum Sacrorum nova vulgata editio) (лац.). vatican.va. Праверана 4 чэрвеня 2015.