Ніна Сцяпанаўна Давыдзенка

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Давыдзенка.

Ніна Сцяпанаўна Давыдзенка (8 мая 1933(1933-05-08), Віцебск^[1] — 15 сакавіка 2024(2024-03-15)^[1], Мінск) — беларуская артыстка балета. Народная артыстка БССР (1964).

Ніна Сцяпанаўна Давыдзенка
Дата нараджэння	8 мая 1933(1933-05-08)
Месца нараджэння	Віцебск, Беларуская ССР, СССР[1]
Дата смерці	15 сакавіка 2024(2024-03-15)[1] (90 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Адукацыя	Маскоўская дзяржаўная акадэмія харэаграфіі[d] (1952)
Прафесія	балерына, балетны педагог
Гады актыўнасці	1943 — 2024
Тэатр	Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета Рэспублікі Беларусь
Узнагароды

Біяграфія

Нарадзілася ў сям’я дзяржаўнага службоўца, таму сям’я часта пераязджала, у 1933 годзе жыла ў Ленінградзе, пазней у Растове-на-Доне, у 1940 годзе ў Маскву, дзе бацька працаваў у наркамаце Ваенна-марскіх сіл.

У 1943 годзе Ніна Давыдзенка здала ўступныя іспыты ў Маскоўскае харэаграфічнае вучылішча (цяпер Маскоўская акадэмія харэаграфіі), якая напярэдадні вярнулася з эвакуацыі. Падчас вучобы Давыдзенка танчыла ў спектаклях савецкіх харэографаў Асафа Месерэра і Касьяна Галейзоўскага.

Пасля заканчэння вучылішча, па размеркаванні, у 1951 годзе Ніна Сцяпанаўна накіравана ў Дзяржаўны тэатр оперы і балета Беларускай ССР (цяпер Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета), на сцэне якога танцавала больш за 20 гадоў.

У 1953 годзе балерына атрымала галоўную партыю Ларысы ў пастаноўцы «Аповесць пра каханне» Васіля Залатарова. Гэтая праца адкрыла ёй дарогу да вяршынь творчасці. Пазней Ніна Давыдзенка выканала вядучыя партыі ў трох балетах Чайкоўскага — «Лебядзінае возера» (Адэта-Адылія), «Шчаўкунок» (Маша) і «Спячая прыгажуня» (Аўрора). У 1955 годзе, ужо як салістка балета, атрымала званне Заслужанай артысткі Беларускай ССР, а ў 1964 годзе — Народнай артысткі БССР. У 1957 годзе атрымала прэмію Усесаюзнага конкурсу артыстаў балета. З 1963 года член КПСС.

У 1973 годзе Ніна Сцяпанаўна Давыдзенка завяршыла кар’еру танцоркі, але не сышла з балета. Наступныя дзесяць гадоў была педагогам-рэпетытарам у Вялікім тэатры Беларусі, затым займала тую ж пасаду ў Тэатры музычнай камедыі. Адной са знакамітых яе вучаніц — Народная артыстка Беларусі Інэса Душкевіч.

У 1988—2000 гадах Ніна Давыдзенка была мастацкім кіраўніком студыі класічнага танца «Арабеск» Рэспубліканскага палаца культуры прафсаюзаў. Адначасова працавала ў Акадэміі музыкі, была рэпетытарам па балеце фальклор-тэатра «Госціца». Затым выкладала ў харэаграфічным каледжы класічны танец, дзе працавала да смерці.

Памерла 15 сакавіка 2024 года ва ўзросце 90 гадоў^[2].

Партыі ў балеце

• Ларыса («Аповесць пра каханне» В. Залатарова),
• Насця, Анежка («Падстаўная нявеста» і «Святло і цені» Г. Вагнера),
• Наталька («Выбранніца» Я. Глебава),
• Эгіна («Спартак» А. Хачатурана),
• Адэта — Адылія, Маша, Аўрора («Лебядзінае возера», «Шчаўкунок», «Спячая прыгажуня» П. Чайкоўскага),
• Анель і Францыска («Блакітны Дунай» на музыку І. Штрауса)
• Надзейка («Князь-возера» В. Залатарова),
• Золушка («Золушка» С. Пракоф’ева),
• Жызэль («Жызэль» А. Адана),
• Кітры («Дон Кіхот» Л. Мінкуса).

Зноскі

1. https://rg.ru/2024/03/16/umerla-narodnaia-artistka-bssr-nina-davydenko.html
2. Памерла Ніна Давыдзенка  (бел.). Наша Ніва (15 сакавіка 2024). Праверана 16 сакавіка 2024.