Палемон II (цар пантыйскі)

Палемон II (? — 74) — апошні цар пантыйскі (37—63).

Палемон II
стар.-грэч.: Μάρκος Ἀντώνιος Πολέμων Πυθόδωρος
Нараджэнне	10-я да н.э.
Смерць	74 Кілікія
Род	Pontus Polemons[d] і Q65128158?
Бацька	Cotys III[d]
Маці	Антонія Трыфена[d]
Жонка	Julia Mamaea[d]
Дзеці	Rheometalces Philocaesar[d] і Polemon Eupator[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Сын Коція і Антоніі Трыфайны. Па лініі маці паходзіў ад Антонія, з прычыны чаго рымскі імператар Калігула лічыў за сабой права быць царом Понта. Імператар Нерон забраў трон у Палемона (64) і далучыў Понт да правінцыі Галатыя.

Палемон ставіў багацце і асалоды вышэй за палітыку. Мяркуюць, што ён складаў вершы, і што ён быў аўтарам некалькіх эпіграм у «Грэчаскай анталогіі». Верагоднай выявай лічыцца галава з блакітнаватага малаазійскага мармуру, якая захоўваецца ў Капенгагене.^[1]

Зноскі

1. Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с. (руск.)