Плацін

Плацін (205, Лікопаль, Егіпет, Рымская імперыя— 270, двор каля Мінтурнаў): старажытнагрэчаскі філосаф-платонік.

Плацін
Дата нараджэння	205[1]
Месца нараджэння	Lycopolis[d], Старажытны Егіпет, Егіпет або Асьют, Мухафаза Асьют, Егіпет
Дата смерці	270[2][3][…]
Месца смерці	Minturno[d], правінцыя Лаціна, Лацыа, Каралеўства Італія
Грамадзянства	Старажытны Рым
Род дзейнасці	філосаф, пісьменнік
Навуковая сфера	філасофія
Вядомыя вучні	Porphyry[d] і Cassius Longinus[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Выкладаў філасофію ў Рыме (з 244). Найбольшую вядомасць атрымаў як заснавальнік школы неаплатанізму і аўтар шматлікіх тэкстаў. Яго галоўны твор, «Энеады» («дзявяткі»), быў выдадзены вучнем Парфірыем пасля смерці Плаціна. Адзначаецца, што Плацін быў чалавекам сціплым і часта казаў: «Новага нічога няма, усё ўжо сказана Платонам»^[4].

Выхоўваўся ў Александрыі. Удзельнічаў у паходзе Гардзіяна III у Месапатамію. Меў шмат прыхільнікаў у колах арыстакратыі, а яго патронамі былі імператар Галіен і яго жонка Саланіна.

Плацін ніколі не пазіраваў мастакам^[5]. Верагоднай выявай ёсць партрэт не-рымляніна аскетычнага віду, вядомы са шматлікіх копій. Гэты партрэт, як і іншы партрэт (аўтарства Картэрыя), мог быць зроблены пасля смерці Плаціна, з вусных апісанняў. Выява на рэльефе саркафагу, відаць, атаясамлецца з ім памылкова^[4].

Зноскі

1. Deutsche Nationalbibliothek Record #118595164 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 15 кастрычніка 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>
2. (not translated to mul) Plotinus // Project Gutenberg — Project Gutenberg Literary Archive Foundation, 1971. Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q68968916'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q22677'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q54837'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q22673'></a>
3. Plotinus // Lord Byron and his Times Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q25935022'></a>
4. Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с. (руск.)
5. Паводле паведамлення яго вучня Парфірыя. Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с. (руск.)