Поўная занятасць

Поўная занятасць — гэта эканамічны стан, пры якім усе, хто жадае і здольны працаваць за існы ўзровень заработнай платы, маюць працу. Умова поўнай занятасці не азначае, што ўзровень беспрацоўя роўны нулю, бо заўсёды ёсць фрыкцыйнае і структурнае беспрацоўе, якія лічацца натуральнымі з’явамі ў любой эканоміцы.

Паняцце

Паняцце поўнай занятасці выкарыстоўваецца ў макраэканамічным аналізе для апісання сітуацыі, калі эканоміка працуе на максімальна магчымым узроўні без інфляцыйнага ціску. У такой сітуацыі ўсе вытворчыя рэсурсы, уключаючы працоўную сілу, выкарыстоўваюцца эфектыўна.

Поўная занятасць і натуральны ўзровень беспрацоўя

Пад поўнай занятасцю часта маюць на ўвазе стан, калі фактычны ўзровень беспрацоўя роўны натуральнаму ўзроўню беспрацоўя, які ўключае:

• Фрыкцыйнае беспрацоўе — часовая няпоўная занятасць пры змене працы або ўваходжанні на рынак працы.
• Структурнае беспрацоўе — вынік несупадзення структуры попыту на працу і структуры прапановы.

Эканамічная палітыка і поўная занятасць

Дзяржавы імкнуцца дасягнуць поўнай занятасці праз выкарыстанне фіскальнай і манетарнай палітыкі, уключаючы стымуляванне сукупнага попыту, стварэнне новых працоўных месцаў і падтрыманне ўстойлівага эканамічнага росту.

Крытыка

Некаторыя эканамісты лічаць, што дасягнуць поўнай занятасці на практыцы вельмі складана, бо рынак працы пастаянна змяняецца. Іншыя сцвярджаюць, што празмерныя намаганні ў гэтым кірунку могуць прывесці да інфляцыі і неэфектыўнага размеркавання рэсурсаў.

Гл. таксама

• Беспрацоўе
• Эканамічны цыкл
• Фіскальная палітыка
• Кейнсіянства
• Сацыяльная палітыка

Літаратура

• Макконнелл К. Р., Брю С. Л. Экономикс: принципы, проблемы и политика : [рус.] = Economics: Principles, Problems, and Policies.. — М.: Республика, 1992. — ISBN 5-250-01486-0.