Пісталет-кулямёт Шпагіна

7,62-мм пісталет кулямёт узору 1941 года сістэмы Шпагіна (ПКШ) — савецкі пісталет-кулямёт, распрацаваны ў 1940 годзе канструктарам Г. С. Шпагіным пад патрон 7,62×25 мм ТТ і прыняты на ўзбраенне Чырвонай арміі 21 снежня 1940 года^[1]. ПКШ нароўні з ППС-43 з'яўляўся асноўным пісталетам-кулямётам савецкіх узброеных сіл у Вялікай Айчыннай вайне.

Пісталет кулямёт Шпагіна
Апісанне
Тып:	Пісталет-кулямёт
Краіна:	СССР
Гісторыя мадэлі
Канструктар:	Шпагін Г.С.
Серыйны выпуск:	1941-1955
Характарыстыкі
Маса, кг:	3,6 кг(без патронаў) 5,3 кг (з поўным барабанным магазінам)
Калібр, мм:	7,62 мм
Патроны:	7,62×25 мм ТТ
Хуткастрэльнасць, стрэлаў/хв:	1000
Боезабеспячэнне:	магазін на 35 (сектарны) ці 71 (барабанны) патрон
Прыцэльная дальнасць стральбы, м:	200-300 м
Характарыстыкі пры выкарыстанні стандартнага патрона
Пошук выяў у ВікіСховішчы

Пасля сканчэння войны, да сярэдзіны 1960-х гадоў ПКШ быў зняты з узбраення Савецкай Арміі і паступова заменены аўтаматам Калашнікава. На ўзбраенні падраздзяленняў ваенізаванай аховы і МУС шэрага краін СНД складаецца і дагэтуль.

Таксама, у паваенны перыяд ПКШ у велізарных колькасцях пастаўляўся ў дружалюбныя СССР краіны, працяглы час складаўся на ўзбраенні войскаў розных дзяржаў, выкарыстоўваўся нерэгулярнымі фармаваннямі і на працягу ХХ стагоддзі ўжываўся ва ўзброеных канфліктах па ўсім свеце.

На дадзены момант прадаецца грамадзянскім як паляўнічы карабін для аматарскай стральбы з нязначнымі дапрацоўкамі (перакладнік агню падвараны ў становішчы для адзінкавых стрэлаў, у краме ўсталяваны абмежавальнік на 10 патронаў, можа быць зроблена кярненне дульнага зрэзу і чашкі засаўкі ў раёне ўдарніка).

Зноскі

1. Болотин 1990, с. 149.