П’етра Масканьі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Масканьі.

П’етра Масканьі (італ.: Pietro Mascagni; 7 снежня 1863 — 2 жніўня 1945) — кампазітар і дырыжор італьянскай оперы.

П'етра Масканьі
італ.: Pietro Mascagni
П'етра Масканьі ў 1903 годзе
Асноўная інфармацыя
Імя пры нараджэнні	італ.: Pietro Antonio Stefano Mascagni
Дата нараджэння	7 снежня 1863(1863-12-07)[1][2][…]
Месца нараджэння	Ліворна, Каралеўства Італія[3][4]
Дата смерці	2 жніўня 1945(1945-08-02)[5][1][…] (81 год)
Месца смерці	Рым, Каралеўства Італія[3][4]
Месца пахавання	Cimitero della Misericordia[d][6]
Краіна	Каралеўства Італія
Альма-матар	Міланская кансерваторыя
Музычная дзейнасць
Педагог	Amilcare Ponchielli[d], Alfredo Soffredini[d] і Michele Saladino[d]
Прафесіі	дырыжор, кампазітар
Жанры	опера
Выхаванцы	Josip Hatze[d][7], Edward Kilenyi[d] і Riccardo Zandonai[d]
Узнагароды	Вялікі афіцэр ордэна Святых Маўрыкія і Лазара
Аўтограф
Медыяфайлы на Вікісховішчы
pietromascagni.com (італ.)​ (англ.)

Біяграфія

Навучаўся ў Міланскай кансерваторыі. Працаваў дырыжорам у розных тэатрах. Вядомасць набыў пасля напісання оперы «Сельскі гонар» паводле п’есы Джавані Верга. Яе ўпершыню паставілі ў тэатры «Кастанцы», у Рыме ў 1890 годзе. Яна стала адной з першых, якія стварылі ў оперным мастацтве напрамак верызм. «Сельскі гонар» Масканьі мела велізарны поспех у публікі, заваявала сцэны тэатраў Еўропы. У цэнтры твора — трагічная гісторыя кахання. Да іншых вядомых опер Масканьі належаць «Ірыс» (прэм’ера ў 1898 годзе, Рым), «Парызіна» (1913 год, Мілан) і «Маленькі Марат» (1921 год, Рым). Пісаў аркестравую музыку, музыку да фільмаў, стварыў некалькі аперэт.

Як музычны педагог Масканьі ў 1895—1902 гг. узначальваў Музычны ліцэй імя Расіні ў Пезара. Яго вучнем быў заснавальнік футурызму ў музыцы Франчэска Баліла Пратэла. Стрыечны брат і вучань Масканьі, Марыа Масканьі, таксама стаў прыкметным дзеячам італьянскай музычнай адукацыі.

Творы

• «Сельскі гонар» (Cavalleria rusticana) (1890)
• «Сябар Фрыц» (L’amico Fritz) (1891). Па аднайменным рамане Эркмана і Шатрыяна (Emile Erckmann і Pierre-Alexandre Chatrian)
• «Браты Ранцау» (I Rantzau) (1892). Па рамане «Два брата» Эркмана і Шатрыяна.
• «Вільям Раткліф» (Guglielmo Ratcliff) (1895). Па аднайменнай п’есе Гейнэ
• Silvano (1895). Па навэле Альфонса Кара (Alphonse Karr).
• Zanetto (1896)
• «Касач» (Iris) (1898)
• «Маскі» (Le maschere) (1901)
• Amica (1905)
• Isabeau (1911)
• «Парызіна» (Parisina) (1913). Па аднайменнай паэме Байрана
• «Жаваранак» (Lodoletta) (1917). Па рамане «Два маленькія драўляныя чаравічкі» Марыі Луізы Раме (Marie Louise de la Ramee)
• Si (1919) — аперэта
• «Маленькі Марат» (Il piccolo Marat) (1921)
• Pinotta (1932), перапрацоўка кантаты In filanda (1881)
• «Нерон» (Nerone) (1935). Па п’есе П’етра Коса (Pietro Cossa)

Зноскі

1. Pietro Mascagni // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741'></a>
2. Pietro Mascagni // Internet Broadway Database — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q31964'></a>
3. Масканьи Пьетро // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
4. Archivio Storico Ricordi — 1808. Праверана 3 снежня 2020.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q3621644'></a>
5. Масканьи Пьетро // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
6. Find a Grave — 1996.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q63056'></a>
7. Grove Music Online — OUP. — doi:10.1093/GMO/9781561592630.ARTICLE.46491 Праверана 21 сакавіка 2020.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q30532476'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q217595'></a>