Раскулачванне

Раскулачванне (англ.: Dekulakization, руск.: раскулачивание, укр.: розкуркулення) — кампанія палітычных рэпрэсій і генацыда па класавай прыкмеце ў СССР, у тым ліку арыштаў, дэпартацыяў і пакаранняў смерцю мільёнаў заможных сялян і членаў іх сем’яў у 1929-1932 гадах. Заможныя сяляне на дзяржаўным узроўні вызначаліся словам кулак і лічыліся класавымі ворагамі. Больш за 1,8 мільёна сялян былі дэпартаваныя ў 1930—1931 гг. ^[1][2][3] Афіцыйнай мэтай кампаніі была барацьба з контррэвалюцыяй і пабудова сацыялізму ў сельскай мясцовасці. Гэтая палітыка была ажыццяўлена адначасова з калектывізацыяй у СССР і фактычна перавяла ўсю сельскую гаспадарку і сялян пад кантроль дзяржавы.

Далоў кулакоў з калгасаў.

Раскулачванне
Месцазнаходжанне	СССР
Дата пачатку	1929
Дата заканчэння	1932

«Ліквідацыя кулацтва як класу» была абвешчаная Іосіфам Сталіным 27 снежня 1929 года.^[1] Ён казаў: «цяпер у нас ёсць магчымасць ажыццявіць рашучы наступ на кулацтва, зламаць іх супраціў, ліквідаваць іх як клас і замяніць прадукцыю кулакоў прадукцыяй калгасаў і саўгасаў».^[4] Рашэнне было аформлена ў рэзалюцыі «Аб мерах па ліквідацыі кулацкіх гаспадарак у раёнах комплекснай калектывізацыі» 30 студзеня 1930 г.

Усе «кулакі» былі падзелены на тры катэгорыі:

1. да расстрэлу або заключэння ў адпаведнасці з рашэннем мясцовага аддзела тайнай палітычнай паліцыі — ДПУ;
2. да ссылкі ў Сібір, на Поўнач, на Ўрал ці ў Казахстан пасля канфіскацыі маёмасці;
3. да высылкі са сваіх дамоў у працоўныя калоніі ў сваіх раёнах.^[1]

Кіраўнік тайнай паліцыі АДПУ Яфім Георгіевіч Еўдакімаў (1891—1939) арганізаваў і кіраваў аблавай на сялян і масавымі расстрэламі.

Спалучэнне раскулачвання, калектывізацыі і іншых метадаў рэпрэсіўнай палітыкі прывялі да масавага голаду ў многіх частках Савецкага Саюза і гібелі прыкладна 11 мільёнаў сялян у 1929—1933 гадах, у тым ліку 4 млн падчас самой кампаніі раскулачвання.^[1] Раскулачванне было фактычна барацьбой дзяржавы супраць заможнага і сярэдняга сялянства ў мірны час. Вынікі раскулачвання неўзабаве сталі вядомыя за межамі Савецкага Саюза. У 1941 годзе амерыканскі журналіст Хар Нікербокер піша: «Гэта прыблізная ацэнка — 5000000 кулакоў … загінулі адразу, або на працягу некалькіх гадоў».^[5]