Самародак

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Самародак (значэнні).

Самаро́дак^[1] — прыроднае адасабленне аднаго з самародных элементаў (золата, радзей серабро, плаціна, медзь), якое значна перавышае па велічыні сярэднія памеры часціц таго ж хімічнага элемента ў радовішчах.

Плацінавы самародак (Хабараўскі край, Расія)

Маса самародкаў складае ад 1 грама (зрэдку 10 мг^[1]) да соцень тон (медзь). Галоўным чынам утвараюцца ў працэсе рудаўтварэння з гідратэрмальных раствораў, а таксама ў зонах акіслення рудных радовішчаў і магматычных горных пародах. Часцей за ўсё сустракаюцца ў асадкавых пародах у выглядзе россыпаў.

Залатыя самародкі з Аляскі

Самародкі часта маюць цікавую форму і з’яўляюцца калекцыйным матэрыялам. Найбольш буйныя і арыгінальныя па форме часам атрымліваюць уласныя назвы (напрыклад, «Пліта Холтэрмана» і «Жаданы незнаёмец» з Аўстраліі, «Вялікі трохвугольнік» з Урала).

Зноскі

1. БелЭн 2002.