Сарк

Сарк (фр.: Sercq) — востраў у Атлантычным акіяне ў складзе Нармандскіх астравоў, самы малы з чатырох найбуйнейшых астравоў архіпелага. Плошча — 5 км². Насельніцтва — каля 600 чалавек (2002). Сарк называюць апошнім аплотам феадалізму, таму што тут усё яшчэ захаваўся феод. Васалы і па сённяшні дзень маюць значна большы палітычны ўплыў, чым астатнія жыхары.

Сарк
Sèr Sercq Sark
Сцяг Герб
Дзяржаўны гімн Сарка
Дата незалежнасці	Частка кароннай зямлі Гернсі, Указ Елізаветы I аб прадастаўленні Хеліеру дэ Картэрэту права валодання востравам Сарк выдадзены ў 1565 г.
Афіцыйная мова	англійская, французская, саркская
Сталіца	Рэзідэнцыя сеньёра. Сарк не мае сталіцы.
Форма кіравання	Канстытуцыйная манархія
Каралева Сеньёр Сарка	Елізавета II Джон Майкл Бамонт
Тэрыторыя
• Агулам	5,45 км²
Насельніцтва Сарка
• Ацэнка	600 чал.
• Шчыльнасць	110 чал./км²
Валюта	Фунт стэрлінгаў, Фунт Гернсі (GBP) [1]
Інтэрнэт-дамен	.gg
Код ISO	CQ
Тэлефонны код	+44
Часавы пояс	+1
Аўтамабільны рух	злева[d]
На востраве Сарк выкарыстоўваецца фунт Гернсі.
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Асаблівасці фаўны абумоўлены геаграфічным месцазнаходжаннем вострава. На Сарку няма рэптылій і буйных млекакормячых; адзінымі прадстаўнікамі апошніх з'яўляюцца трусы і пацукі. Вожык быў завезены на востраў толькі ў 1986 годзе. На востраве распаўсюджана белазубка малая (Crocidura suaveolens) — від, які не сустракаецца ў суседняй Нармандыі і на востраве Гернсі.

Важная роля ў эканоміцы вострава належыць турызму, асабліва ў летні перыяд.

На востраве забаронена карыстацца аўтамабілямі, але дазволеныя веласіпеды і конныя экіпажы. Жыхары вострава могуць карыстацца трактарам. Матарызаваным транспартам могуць карыстацца толькі пенсіянеры і інваліды.