Скопас

Ско́пас (грэч. Σκόπας, Skopas; каля 395 да н.э., Парас — 350 да н.э.) — старажытнагрэчаскі скульптар і архітэктар эпохі позняй класікі, прадстаўнік новаатычнай школы. Адзін з першых майстроў грэчаскай класікі, які аддаў перавагу мармуру, практычна адмовіўшыся ад выкарыстання бронзы, упадабанага матэрыялу папярэдніх майстроў, у прыватнасці Мірана і Паліклета.

Скопас
Дата нараджэння	каля 395 да н.э.
Месца нараджэння	Парас, Парас[d], Paros Regional Unit[d], Паўднёвыя Эгейскія астравы, Грэцыя
Дата смерці	350 да н.э.
Род дзейнасці	скульптар, архітэктар
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Скопас (значэнні).

Біяграфія

Скопас нарадзіўся на востраве Парас каля 395 гады да н.э. Працаваў у такіх грэчаскіх і малаазійскіх гарадах, як Тэгея (цяпер Піялі), Галікарнас (цяпер Бодрум у Турцыі) і інш. Супрацоўнічаў з Праксіцелем. Удзельнічаў у будаўніцтве храма Афіны ў Тэгеі (350—340 да н.э.) і маўзалея ў Галікарнасе (сярэдзіна IV ст. да н.э.), выступаючы і як архітэктар, і як разьбяр.

Творчасць

Скопас. Бітва грэкаў з амазонкамі. Фрагмент фрыза Галікарнаскага Маўзалея

Менада

Сярод твораў Скопаса, якія дайшлі да нас, самым значным лічыцца фрыз маўзалея ў Галікарнасе з выявай амазонамахіі (створаны сумесна з Брыяксісам, Леахарам і Цімафеем; фрагменты — у Брытанскім музеі). Многія працы Скопаса вядомыя па рымскіх копіях («Потас», «Малады Геракл», «Мелеагр», «Менада»). Адмовіўшыся ад традыцыйнага для грэчаскай класікі стылю, заснаванага на ідэі гармоніі і спакою, Скопас увёў у выяўленчае мастацтва тэму душэўных перажыванняў, барацьбы жаданняў. Для гэтага ён выкарыстоўваў дынамічную кампазіцыю і наватарскія выразныя прыёмы лепкі партрэтаў (глыбока пасаджаныя вочы, маршчыны і да т.п.).

У гонар Скопаса названы кратар на Меркурыі.

Гл. таксама

• Скульптура Старажытнай Грэцыі

Зноскі