Соф’я Мялецкая

Соф'я Мялецкая, у першым шлюбе Алелькавіч, у другім шлюбе Хадкевіч (1566 — 1619, Крэцінга, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая) — жонка князя Яна Сямёна Алелькавіча-Слуцкага (пам. 1592), а потым вялікага гетмана літоўскага Яна Караля Хадкевіча (1561—1621)^[6].

Соф'я Мялецкая
Соф'я Мялецкая
Грыф
Нараджэнне	каля 1567[1][2] Каралеўства Польскае[d], Польшча
Смерць	11 мая 1619(1619-05-11)[1] Крэтынга, Жамойцкае староства, Вялікае Княства Літоўскае[1]
Месца пахавання	Касцёл Звеставання Найсвяцейшай Панны Марыі[d]
Род	Мялецкія[d]
Бацька	Мікалай Мялецкі[d][3]
Маці	Альжбета з Радзівілаў[3]
Муж	Ян Сямён Алелькавіч[4][2] і Ян Караль Хадкевіч[1][2]
Дзеці	Геранім Хрызастом Хадкевіч[d], Ганна Схаластыка з Хадкевічаў[d][5], Ян Казімір Хадкевіч[d] і Н з Алелькавічаў[d]

Біяграфія

Паходжанне

Дачка ваяводы падольскага  (руск.) і гетмана вялікага кароннага Мікалая Мялецкага  (руск.) і яго жонкі Альжбеты з Радзівілаў, старэйшай дачкі Мікалая Радзівіла Чорнага. Мела сястру Катажыну.

Сям'я

Першым шлюбам у 1586 годзе пабралася з князем Янам Сямёнам Алелькавічам (пам. 1592), дзеці памерлі ў маленстве.

Другім шлюбам у 1593 годзе пабралася з вялікім гетманам літоўскім Янам Каралем Хадкевічам (1561—1621). У шлюбе нарадзілася двое дзяцей^[7]:

• Геранім Хрызастом Хадкевіч  (літ.) (1598—1614) — у шлюб не ўступаў;
• Ганна Схаластыка Хадкевіч (1604—1625), жонка Яна Станіслава Сапегі.

Смерць і пахаванне

Труна Соф'і Хадкевіч

Памёрла ў сядзібе  (літ.) ў Крацінзе. Пахавана 4 ліпеня 1619 года ў Царкве пры Францысканскім манастыры  (бел. (тар.)) ў Крацінзе^[8]. Падчас пахавальнай пропаведзі ў царкве выступіў вядомы прапаведнік-бернардзінец Андрэй Грондскі. Пазней пропаведзь апублікавала езуіцкая друкарня ў Вільні^[9].

У мастацтве

Вядомы партрэт Соф'і Мялецкай, які захоўваецца ў Касцёле Звеставання Найсвяцейшай Панны Марыі  (бел. (тар.)) ў Крацінзе.

Зноскі

1. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 335.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562'></a>
2. Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, t. III, Księstwo Żmudzkie XV‒XVIII wiek / пад рэд. A. Rachuba — Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2015. — С. 267. — 370 с. — ISBN 978-83-7181-312-2

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q125547603'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q9379197'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q11686050'></a>
3. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 334.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562'></a>
4. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 334–335.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562'></a>
5. Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі — Мн.: Віктар Хурсік, 2017. — С. 56. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q122382124'></a>
6. Genealogia dynastyczna (нявызн.)(недаступная спасылка). Genealogia.grocholski.pl. Архівавана з першакрыніцы 4 сакавіка 2016. Праверана 25 лютага 2016.
7. Zofia Mielecka h. Gryf (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego) (нявызн.). Sejm-wielki.pl. Праверана 25 лютага 2016.
8. Petras Ruškys. Kretinga ir jos vienuolynas. — Šv. Pranciškaus varpelis, 1923. — Nr. 2. — P. 23
9. Liudvikas Jucevičius  (руск.). Mokyti žemaičiai. — Vilnius, 1975. — P. 71