Спіс старажытных каралёў Фінляндыі

Старажытныя каралі Фінляндыі — манархі Фінляндыі, згаданыя ў ранніх гістарычных крыніцах. Фінскае слова "кароль" (фінск.: kuningas) паходзіць ад старажытнагерманскага слова "kuningaz."^[1]. У той час, калі былі напісаны гэтыя крыніцы, "Фінляндыя" ў асноўным адносілася да сучаснай тэрыторыі Фінляндыі. У залежнасці ад крыніцы, "каралі Фінляндыі" або "Каралі фінаў" маглі таксама адносіцца да манархаў саамаў.

Кніга, напісаная Ёханасам Месеніюс у турме замка Каяні з 1616 па 1636 год, апісвала гісторыю Швецыі і яе міфалагічных каралёў

Гэта старонка — інфармацыйны спіс.

Спіс

Каралі Фінляндыі

Фота	Імя	Тытул	Перыяд	Апісанне	Крыніца
	Сумбл	«Кароль Фінляндыі»	1 ст.	Легендарны кароль фінаў у I стагоддзі. Паводле Gesta Danorum, кароль датчан Грам уварваўся ў яго царства, але спыніўся, заўважыўшы дачку Сумбла Сігне і зрабіў ёй прапанову. Гэта раз'юшыла караля Нарвегіі, швагра Грама, і Грам быў вымушаны пакінуць Фінляндыю, каб перамагчы яго. Пакуль Грама не было, Сумбл арганізаваў шлюб Сігне з Генрыхам, каралём саксаў. Грам забіў Генры падчас вяселля, бо Сігне паведаміла яму пра планы.	[2]
	Калеў	«Кароль Фінляндыі»	6-7 ст.	Родапачынальнік карэльскіх і фінскіх волатаў у карэла-фінскай міфалогіі. Назва эпасу «Калевала» паходзіць ад яго імя. У эстонскай міфалогіі Калеў — легендарны волат, бацька Калевіпаэга. Пахаваны пад Талінскім узгоркам Тоампеа. Імя Калеў шырока выкарыстоўваецца ў сучаснай Эстоніі. Магчыма, ад яго імя паходзіць старажытная руская назва Таліна — Калывань.	[3]
Фідр		«Кароль Фінляндыі»	9 ст.	[4]
Флокі		«Кароль Фінляндыі»	9 ст.	[4]
Грымр		«Кіраўнік Каралянпох'і[fi]»	9 ст.	[5]
	Фаравід	«Кароль Квенланда»	Сярэдзіна 9-11 ст.	Паводле сагі, ён заключыў саюз з нарвежцам Торальфам Квелдульфсанам для барацьбы з карэльскімі захопнікамі. Версія сагі, якая захавалася, была напісана ў 1240 годзе. Фаравід згадваецца ў кантэксце IX стагоддзя, але даследчыкі лічаць, што гэта занадта рана для нападу карэлаў. Больш верагодна, што сутыкненне з квэнамі і карэламі адбылося ў XII стагоддзі. Карэлы сталі актыўнымі ў Лапландыі толькі ў XI стагоддзі. Прафесар Унто Сала сцвярджае, што апісанне можна аднесці да пачатку XI стагоддзя. Падчас таго ж набегу Торольф чуе, што Кілфінгі, магчыма, наўгародцы, пераследуюць саамаў. Торольф забівае 30 кілфінгаў. У наўгародскіх летапісах згадваецца, што Ноўгарод здзейсніў паход на Тавастыю ў 1042 годзе, магчыма, у адказ на напады на кілфінгаў і карэлаў.	[5]
Форнёт		«Кіраўнік Готланда, Квенланда і Фінляндыі»	9-12 ст.	Форнёт — ётун у скандынаўскай міфалогіі, бацька Хлера («мора»), Логі («агонь») і Кары («вецер»). Ён таксама згадваецца як легендарны кароль «Фінляндыі і Квенляндыі». Асноўнае даследаванне гэтай фігуры правяла Маргарэт Клуніс Рос[en].	[6]
Матул		«Кароль Фінляндыі»	9-10 ст.	Згадваецца ў творах Саксона Граматыя як адзін з міфалагічных цароў саамаў або фінаў. У ісландскім Landnamabok ён згадваецца як прынц Фінмарка, які абараняецца са сваімі войскамі супраць караля вікінгаў Рагнара.	[7]
Кусо		«Кароль Фінляндыі й Б'ярмаланда»	Невядома	Кароль фінаў, згаданы ў фінскай хроніцы. Ён таксама згадваецца як кароль Фінляндыі і Б'ярмаланда ў творах Саксона Граматыка. Фіны могуць азначаць сучасных фінаў, а саамы і б'ярмі — карэлаў. Магчыма, згадка пра Гусіра Фінаканунгра ў сазе Кетціла Хаэнгра звязана з Кусо. Гусір быў забіты ў бітве супраць Кетціла, які забраў яго меч Драгвендыла і стрэлы Флёг (палёт), Хрэмса (кіпцюр) і Фіфа (зуб). Гэтая зброя згадваецца ў сагах пра Эгіля і Орвара-Ода (Страла-Ода).	[8]
Туіско		«Фінскі кароль»			[2]