Стэван Мокраняц

Стэван Мокраняц (сербск.: Стеван Мокрањац, сапраўднае прозвішча Стая́навіч, сербск.: Стојановић, 9 студзеня 1856, Негацін — 28 верасня 1914, Скоп’е) — сербскі кампазітар і хормайстар.

Стэван Мокраняц
Стеван Мокрањац
партрэт працы Ураша Прэдзіча
Асноўная інфармацыя
Імя пры нараджэнні	Стэван Стаянавіч
Дата нараджэння	9 студзеня 1856(1856-01-09)
Месца нараджэння	Негацін[d], абшчына Негацін[d], Сербія[1]
Дата смерці	28 верасня 1914(1914-09-28) (58 гадоў)
Месца смерці	Скоп’е, Скопская акруга[d], Каралеўства Сербія[1]
Месца пахавання	Новыя могілкі[d]
Краіна	Сербія
Альма-матар	Бялградскі ўніверсітэт Лейпцыгскі ўніверсітэт (1887) Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна Рымскі ўніверсітэт Ла Сапіенца
Музычная дзейнасць
Прафесіі	кампазітар хормайстар скрыпач
Інструменты	скрыпка
Жанры	харавая музыка, духоўная музыка
Грамадская дзейнасць
Член у	Сербская акадэмія навук і мастацтваў
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Мокраняц.

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Стаянавіч.

Біяграфія

Дом кампазітара

Нарадзіўся 9 студзеня 1856 года ў Негаціне. Вывучаў кампазіцыю ў Лейпцыгу ў С. Ядасана і Карла Райнеке, а таксама ў Мюнхене ў Райнбергера. У 1887—1914 гадах узначальваў хор Бялградскага пеўчага таварыства, з якім гастраляваў у шматлікіх еўрапейскіх краінах, у тым ліку ў Расійскай імперыі ў 1896 годзе.

У 1889–1893 гадах быў другой скрыпкай Бялградскага струннага квартэта, першага ў Сербіі. У 1899 стаў адным з заснавальнікаў музычнай школы ў Бялградзе, дырэктарам якой ён заставаўся да смерці

Член Сербскай акадэміі навук і мастацтваў з 1906, старшыня Таварыства сербскіх музыкантаў з 1907.

Бюст у Бялградзе

Сканаў у горадзе Скоп’е 28 верасня 1914 года.

Стэван Мокраняц на купюры наімналам 50 дынараў

Творы

Асноўнымі творамі Мокраняца з'яўляюцца 15 своеасаблівых сюіт для хору з салістам без суправаджэння «Руковеты» (букеты песень); гэта апрацоўкі народных песень — сербскіх, харвацкіх, славенскіх, македонскіх, чарнагорскіх і інш. Да лепшых з іх адносяцца 6-ы рукавет — «З маёй радзімы» («Песня пра Гайдука Вельку») (1892) і 10-ы — «З Охрыды» (1901). Харавыя творы Мокраняца вельмі папулярныя ў былой Югаславіі і ўваходзяць у рэпертуар прафесійных і аматарскіх хораў.

Зноскі

1. Мокраняц Стеван // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>