Стэла

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Стэла (значэнні).

Стэ́ла^[1] (грэч. στήλη, stēlē) — каменная, мармуровая, гранітная або драўляная пліта (ці слуп) з высечанымі на ёй тэкстамі ці выявамі. Устанаўліваецца ў якасці пахавальнага або памятнага знака. Не варта блытаць з абеліскам — па большай частцы слупом ці конусападобнай калонай.

Пахавальная стэла са Старажытнага Егіпта

У Кітаі стэлы былі папулярны на працягу шматлікіх стагоддзяў яго гісторыі. Іх узводзілі як рэлігійныя арганізацыі, так і імператары, а ў нашы дні — камуністычны ўрад. Найбольш важныя, асабліва імператарскія, стэлы часта ўстанаўліваліся на спіне каменных чарапах, т.з. «гуйфу» ці «бісі». У старажытнай кітайскай сталіцы Сіяне вялікая колькасць стэл экспануецца ў музеі, вядомым як Лес стэл.

Шырока вядомыя стэлы

• Збор законаў Хамурапі
• Разецкі камень
• Палермскі камень
• Лемнаская стэла

Гл. таксама

• Эпіграфіка
• Рунныя камяні
• Мінск — горад-герой

Зноскі

1. БелЭн 2002.