Сферычная геаметрыя

Сферы́чная геаме́трыя^[1] — раздзел геаметрыі, які вывучае геаметрычныя фігуры, размешчаныя на сферы, і іх уласцівасці. Узнікла ў старажытнасці з патрэб астраноміі і атрымала развіццё разам з развіццём мараплаўства і геаграфіі.

Малы і вялікі кругі

Сферычны трохвугольнік (чырвоны колер), утвораны трыма вялікімі кругамі

Асноўныя паняціі сферычнай геаметрыі — пункты сферы, кругі (вялікія і малыя) і рух сферы.

Вялікія кругі атрымліваюцца пры перасячэнні сферы плоскасцямі, якія праходзяць праз яе цэнтр. Вялікі круг дзеліць сферу на дзве роўныя часткі. Малы круг утвараеццы пры перасячэнні сферы плоскасцю, якая не праходзіць праз яе цэнтр і падзяляе сферу на дзве няроўныя часткі. Рух сферы — пераўтварэнне сферы, пры якім захоўваецца адлегласць паміж любымі яе пунктамі^[1].

У сферычнай геаметрыі разглядаюцца двухвугольнікі, трохвугольнікі, лініі, дугі і іншыя фігуры.

Гл. таксама

• Сферычная трыганаметрыя
• Сферычная астраномія

Зноскі

1. БелЭн 2002.