Сюаньцзан

Сюаньцзан (Чань Хуэй) (602—664) — кітайскі будыйскі манах, вучоны, філосаф, падарожнік і перакладчык часоў дынастыі Тан.

Сюаньцзан
кіт.: 玄奘
Дата нараджэння	6 красавіка 602(0602-04-06)
Месца нараджэння	Yanshi District[d], Суй
Дата смерці	7 сакавіка 664(0664-03-07) (61 год)
Месца смерці	Tongchuan[d], Танская імперыя
Грамадзянства	Танская імперыя[1] Суй
Бацька	Chen Hui[d]
Род дзейнасці	падарожнік-даследчык, пісьменнік, перакладчык, бхікшу, філосаф
Вядомыя вучні	Kuījī[d], Puguang[d], Woncheuk[d], Shi Pantuo[d] і Bianji[d]
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сюаньцзан нарадзіўся ў 602 як Чэнь І (陈 袆) у сям’і вучоных. Ён вядомы сваім сямнаццацігадовым падарожжам у Індыю, дзе ён вучыўся і меў зносіны са знакамітымі будыйскімі майстрамі, у прыватнасці ў манастыры Наланда.

Сюаньцзан прывёз з Індыі 657 тэкстаў на санскрыце. Ён атрымаў падтрымку імператара, і арганізаваў вялікую школу перакладаў у горадзе Чан’ань, прыцягваючы да працы шматлікіх вучняў па ўсёй Усходняй Азіі. Ён пераклаў на кітайскую мову 1330 твораў. Найбольшую цікавасць для яго ўяўляла школа Ёгачара (кіт. 瑜伽 行 派) або Чытаматра (кіт. 唯识).

Зноскі

1. China Biographical Database

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13407958'></a>