Сямён Сапега

Сямён Сапега (узг. 1440-я) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Пісар гаспадарскі за часам княжання Казіміра ў 1441—1449 гадах. Родапачынальнік магнацкага роду Сапегаў, ад яго сыноў Багдана і Івана (Івашкі) пайшлі дзве галіны роду — чарэйска-ружанская і кодзеньская.

Сямён Сапега
пісар вялікі літоўскі 1440 — 1450
Смерць	XV стагоддзе
Род	Сапегі
Жонка	Настасся Паўшанка[d][1]
Дзеці	Багдан Сямёнавіч Сапега[1], Іван Сямёнавіч Сапега[2], Васіль Сямёнавіч Сапега[d][1], Духна з Сапегаў[d][1], Юрый Сямёнавіч Сапега[d][1] і Н з Сапегаў[d][1]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Сапега.

Біяграфія

Сямён Сапега ў вобразе Пунігайлы, 1709

Паводле «Historia domus Sapiehianae» А. Міштальта, Сямён — нашчадак Сунігайлы, прапраўнука Гедзіміна, пры Гарадзельскай уніі ў 1413 годзе прыняў герб «Ліс», гэта аднак абвергнута яшчэ ў XIX ст., бо Сунігайла памёр бяздзетным^[3].

Паводле А. Грыцкевіча, паходзіў з полацкіх баяраў, асноўныя маёнткі якіх былі на Смаленшчыне^[4].

У шлюбе з Настассяй Паўшанкай^[5] меў чатырох сыноў, у тым ліку Багдана і Івашку, ад якіх пайшлі дзве галіны роду — чарэйска-ружанская і кодзеньская, а таксама дачку, жонку князя Алехны Глазыніна, акольнічага смаленскага.

Зноскі

1. Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі — Мн.: Віктар Хурсік, 2017. — С. 47. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q122382124'></a>
2. Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі — Мн.: Віктар Хурсік, 2017. — С. 85. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q122382124'></a>
3. Сапеги // Сямён Сапега // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
4. Грыцкевіч А. Сапегі // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 545. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
5. Sapieha E., Saeed-Kałamajska M. Dom Sapieżyński. cz. 2. — Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2008. S. 19.