Сярэдзінна-Атлантычны хрыбет

Сярэ́дзінна-Атланты́чны хрыбе́т^[1] — буйны сярэдзінна-акіянічны хыбет, найбуйнейшая горная сістэма на дне Атлантычнага акіяна.

Сярэдзінна-Атлантычны хрыбет
У адміністрацыйнай адзінцы	адкрытае мора
Размяшчаецца на беразе вадаёма	Атлантычны акіян
Статус каштоўнасці	Папярэдні спіс аб'ектаў Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА[d]
Батыметрычная карта Атлантычнагатакіяна
Крытэрый Сусветнай спадчыны (2005)	(vii)[d], (viii)[d], (ix)[d] і (x)[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Падзяляе Паўночна-Амерыканскую і Еўразійскую пліты ў паўночнай Атлантыцы і Афрыканскую пліту ад Паўднёва-Амерыканскай ў паўднёвай Атлантыцы. Агульная даўжыня складае больш за 18 тыс. км^[1][2].

Сістэма Сярэдзінна-Атлантычнага хрыбта ўключае хрыбет Кніповіча, хрыбет Мона, Ісландска-Янмаенск хрыбет, хрыбет Рэйк’янес, Паўночна-Атлантычныт хрыбет, Паўднёва-Атлантычны хрыбет, Афрыканска-Антарктычны хрыбет^[1]. Хрыбет разбіты папярочнымі разломамі на ссунутыя адносна адзін аднаго сегменты. Велічыня зруху дасягае 300—600 км^[1][2]. У паўднёвай частцы Сярэдзінна-Атлантычны хрыбет больш маналітны, з падводнымі вулканамі, вяршыні асобных з якіх утвараюць астравы (напрыклад, востраў Узнясення, востраў Святой Алены, востраў Трыстан-да-Кунья). Шырыня хрыбта павялічваецца ад 300 км у раёне вострава Ісландыя да 2500 км у паўднёвай Атлантыцы^[3]. Адносная вышыня не перавышае 4 км^[3].