Табернакль

Таберна́кль^[1] (ад лац.: Tabernaculum — шацёр) — у каталіцкіх храмах збудаванне для захоўвання прадметаў рэлігійнага пакланення, часта багата аздобленае (разьбой, скульптурнымі выявамі). Яго правобразам з’яўляецца Скінія з Каўчэгам Запавету.

• Табернакль у многіх еўрапейскіх мовах — уласна сам куфар са Святымі Дарамі, у праваслаўнай царкве называецца даразахавальніцай.
• Табернакль у архітэктуры — характэрная пераважна для гатычнага царкоўнага дойлідства вежападобная адкрытая прыбудова або архітэктурна аформленая ніша ў алтарнай сцяне, прызначаная для размяшчэння статуй.

Табернакль з Латэранскай базілікі з галовамі апосталаў Пятра і Паўла